1 Instruo de Asaf. Atentu, ho mia popolo, mian instruon; Klinu vian orelon al la paroloj de mia buŝo.
2 Mi malfermos per sentenco mian buŝon; Mi eldiros enigmojn el tempo antikva.
3 Kion ni aŭdis kaj sciiĝis, Kion rakontis al ni niaj patroj,
4 Tion ni ne kaŝos antaŭ iliaj infanoj, Rakontante al venonta generacio la gloron de la Eternulo, Kaj Lian potencon, kaj Liajn miraklojn, kiujn Li faris.
5 Li starigis ateston en Jakob, Kaj en Izrael Li fiksis leĝon, Pri kiu Li ordonis al niaj patroj, Ke ili sciigu ĝin al siaj infanoj,
6 Por ke sciu estonta generacio, la infanoj, kiuj naskiĝos, Ili leviĝu kaj rakontu al siaj infanoj.
7 Ili metu sian fidon sur Dion, Kaj ili ne forgesu la farojn de Dio, Kaj ili plenumu Liajn ordonojn;
8 Kaj ili ne estu, kiel iliaj patroj, Generacio ribela kaj perfida, Generacio, kiu ne estis firma per sia koro, Nek fidela al Dio per sia spirito.
9 La filoj de Efraim, armitaj, portantaj pafarkon, Turniĝis malantaŭen en tago de batalo;
10 Ili ne plenumis la interkonsenton de Dio, Kaj rifuzis sekvi Lian instruon;
11 Kaj ili forgesis Liajn farojn, Kaj Liajn miraklojn, kiujn Li aperigis al ili.
12 Antaŭ iliaj patroj Li faris miraklojn En la lando Egipta, sur la kampo Coan.
13 Li fendis la maron kaj pasigis ilin, Kaj starigis la akvon kvazaŭ muron;
14 Kaj Li kondukis ilin tage en nubo Kaj la tutan nokton en la lumo de fajro;
15 Li fendis ŝtonojn en la dezerto, Kaj trinkigis ilin kvazaŭ el granda abismo;
16 Li eligis riveretojn el roko, Kaj fluigis akvon kiel riverojn.
17 Sed ili plue pekis antaŭ Li, Ĉagrenis la Plejaltulon en la dezerto;
18 Kaj ili incitis Dion en sia koro, Petante manĝon pro sia kaprico;
19 Kaj ili parolis kontraŭ Dio, Kaj diris:Ĉu Dio povas kovri tablon en la dezerto?
20 Jen Li frapis rokon, Kaj verŝiĝis akvo kaj ekfluis riveroj: Ĉu Li povas ankaŭ panon doni? Ĉu Li pretigos ankaŭ viandon por Sia popolo?
21 Tial la Eternulo, aŭdinte, flamiĝis; Kaj fajro ekbrulis kontraŭ Jakob, Kaj leviĝis kolero kontraŭ Izrael;
22 Ĉar ili ne kredis je Dio Kaj ne fidis Lian savon.
23 Kaj Li ordonis el supre al la nuboj, Kaj Li malfermis la pordojn de la ĉielo;
24 Kaj Li pluvigis al ili manaon, por manĝi, Kaj Li donis al ili ĉielan grenon.
25 Panon de potenculoj ĉiu manĝis; Li sendis al ili manĝon satege.
26 Li kurigis tra la ĉielo venton orientan, Kaj per Sia forto Li aperigis venton sudan;
27 Kaj Li pluvigis sur ilin viandon kiel polvon, Kaj flugilajn birdojn kiel apudmaran sablon;
28 Kaj Li faligis ĉion mezen de ilia tendaro, Ĉirkaŭe de iliaj loĝejoj.
29 Kaj ili manĝis kaj tre satiĝis; Kaj Li venigis al ili tion, kion ili deziris.
30 Sed kiam ili ankoraŭ ne forlasis sian deziron Kaj ilia manĝaĵo estis ankoraŭ en ilia buŝo,
31 La kolero de Dio venis sur ilin Kaj mortigis la plej eminentajn el ili, Kaj la junulojn de Izrael ĝi faligis.
32 Malgraŭ ĉio ĉi tio ili plue ankoraŭ pekis Kaj ne kredis je Liaj mirakloj.
33 Kaj Li finigis iliajn tagojn en vanteco Kaj iliajn jarojn en teruro.
34 Kiam Li estis mortiganta ilin, tiam ili Lin ekserĉis, Returniĝis kaj fervore vokis Dion;
35 Kaj ili rememoris, ke Dio estas ilia fortikaĵo Kaj Dio la Plejalta estas ilia Liberiganto.
36 Sed ili flatis al Li per sia buŝo, Kaj per sia lango ili mensogis al Li;
37 Ĉar ilia koro ne estis firma al Li, Kaj ili ne estis fidelaj en Lia interligo.
38 Tamen Li, favorkora, pardonas pekon, kaj Li ne pereigas, Kaj Li ofte forklinis Sian koleron, Kaj Li ne eligis Sian tutan furiozon.
39 Kaj Li rememoris, ke ili estas karno, Vento, kiu iras kaj ne revenas.
40 Kiom da fojoj ili ĉagrenis Lin en la dezerto Kaj indignigis Lin en la stepo!
41 Ripete ili incitadis Dion Kaj provokis la Sanktulon de Izrael.
42 Ili ne rememoris Lian manon, La tagon, en kiu Li liberigis ilin de premanto,
43 Kiam Li faris en Egiptujo Siajn signojn Kaj Siajn miraklojn sur la kampo Coan;
44 Kiam Li ŝanĝis en sangon iliajn riverojn kaj torentojn, Ke ili ne povis trinki.
45 Li sendis sur ilin insektojn, kiuj ilin manĝis, Kaj ranojn, kiuj ilin pereigis;
46 Iliajn produktojn de la tero Li fordonis al vermoj Kaj ilian laboron al akridoj;
47 Per hajlo Li batis iliajn vinberojn, Kaj iliajn sikomorojn per frosto;
48 Li elmetis al hajlo iliajn brutojn, Kaj iliajn paŝtatarojn al fulmo;
49 Li sendis sur ilin Sian flamantan koleron, Furiozon, malbenon, kaj mizeron, Taĉmenton da malbonaj anĝeloj.
50 Li donis liberan vojon al Sia kolero, Ne ŝirmis kontraŭ la morto ilian animon, Kaj ilian vivon Li transdonis al pesto;
51 Li mortigis ĉiun unuenaskiton en Egiptujo, La komencajn fortojn en la tendoj de Ĥam.
52 Kaj Li kondukis kiel ŝafojn Sian popolon, Kaj Li kondukis ilin kiel paŝtataron tra la dezerto;
53 Li kondukis ilin en sendanĝereco, kaj ili ne timis, Kaj iliajn malamikojn kovris la maro;
54 Kaj Li venigis ilin al Sia sankta limo, Al tiu monto, kiun akiris Lia dekstra mano;
55 Li forpelis antaŭ ili popolojn, Lote disdonis ilian heredon, Kaj loĝigis en iliaj tendoj la tribojn de Izrael.
56 Sed ili incitis kaj ĉagrenis Dion la Plejaltan, Kaj Liajn leĝojn ili ne observis;
57 Ili defalis kaj perfidiĝis, kiel iliaj patroj, Returniĝis, kiel malfidinda pafarko;
58 Ili kolerigis Lin per siaj altaĵoj, Kaj per siaj idoloj ili Lin incitis.
59 Dio aŭdis kaj flamiĝis, Kaj forte ekindignis kontraŭ Izrael;
60 Li forlasis Sian loĝejon en Ŝilo, La tendon, en kiu Li loĝis inter la homoj;
61 Kaj Li fordonis en malliberecon Sian forton, Kaj Sian majeston en la manon de malamiko;
62 Kaj Li elmetis al glavo Sian popolon, Kaj kontraŭ Sia heredo Li flamiĝis.
63 Ĝiajn junulojn formanĝis fajro, Kaj ĝiaj junulinoj ne estis prikantataj;
64 Ĝiaj pastroj falis de glavo, Kaj ĝiaj vidvinoj ne ploris.
65 Sed mia Sinjoro vekiĝis kiel dormanto, Kiel fortulo, vigligita de vino.
66 Kaj Li batis ĝiajn malamikojn malantaŭen: Eternan malhonoron Li donis al ili.
67 Kaj Li malŝatis la tendon de Jozef, Kaj la tribon de Efraim Li ne elektis;
68 Sed Li elektis la tribon de Jehuda, La monton Cion, kiun Li ekamis;
69 Kaj Li konstruis Sian sanktejon kiel monton, Kaj kiel la teron Li fortikigis ĝin por ĉiam.
70 Kaj Li elektis Davidon, Sian sklavon, Kaj Li prenis lin el la staloj de ŝafoj.
71 De apud la ŝafinoj Li venigis lin, Por paŝti Lian popolon Jakob kaj Lian heredon Izrael.
72 Kaj li paŝtis ilin laŭ la fideleco de sia koro, Kaj per lertaj manoj li ilin kondukis.
1 An Instruction of Asaph. Give ear, O my people, to my law, Incline your ear to sayings of my mouth.
2 I open with a simile my mouth, I bring forth hidden things of old,
3 That we have heard and do know, And our fathers have recounted to us.
4 We do not hide from their sons, To a later generation recounting praises of Jehovah, And His strength, and His wonders that He hath done.
5 And He raiseth up a testimony in Jacob, And a law hath placed in Israel, That He commanded our fathers, To make them known to their sons.
6 So that a later generation doth know, Sons who are born, do rise and recount to their sons,
7 And place in God their confidence, And forget not the doings of God, But keep His commands.
8 And they are not like their fathers, A generation apostate and rebellious, A generation! it hath not prepared its heart, Nor stedfast with God [is] its spirit.
9 Sons of Ephraim -- armed bearers of bow, Have turned in a day of conflict.
10 They have not kept the covenant of God, And in His law they have refused to walk,
11 And they forget His doings, And His wonders that He shewed them.
12 Before their fathers He hath done wonders, In the land of Egypt -- the field of Zoan.
13 He cleft a sea, and causeth them to pass over, Yea, He causeth waters to stand as a heap.
14 And leadeth them with a cloud by day, And all the night with a light of fire.
15 He cleaveth rocks in a wilderness, And giveth drink -- as the great deep.
16 And bringeth out streams from a rock, And causeth waters to come down as rivers.
17 And they add still to sin against Him, To provoke the Most High in the dry place.
18 And they try God in their heart, To ask food for their lust.
19 And they speak against God -- they said: `Is God able to array a table in a wilderness?`
20 Lo, He hath smitten a rock, And waters flow, yea, streams overflow. `Also -- bread [is] He able to give? Doth He prepare flesh for His people?`
21 Therefore hath Jehovah heard, And He sheweth Himself wroth, And fire hath been kindled against Jacob, And anger also hath gone up against Israel,
22 For they have not believed in God, Nor have they trusted in His salvation.
23 And He commandeth clouds from above, Yea, doors of the heavens He hath opened.
24 And He raineth on them manna to eat, Yea, corn of heaven He hath given to them.
25 Food of the mighty hath each eaten, Venison He sent to them to satiety.
26 He causeth an east wind to journey in the heavens, And leadeth by His strength a south wind,
27 And He raineth on them flesh as dust, And as sand of the seas -- winged fowl,
28 And causeth [it] to fall in the midst of His camp, Round about His tabernacles.
29 And they eat, and are greatly satisfied, And their desire He bringeth to them.
30 They have not been estranged from their desire, Yet [is] their food in their mouth,
31 And the anger of God hath gone up against them, And He slayeth among their fat ones, And youths of Israel He caused to bend.
32 With all this they have sinned again, And have not believed in His wonders.
33 And He consumeth in vanity their days, And their years in trouble.
34 If He slew them, then they sought Him, And turned back, and sought God earnestly,
35 And they remember that God [is] their rock, And God Most High their redeemer.
36 And -- they deceive Him with their mouth, And with their tongue do lie to Him,
37 And their heart hath not been right with Him, And they have not been stedfast in His covenant.
38 And He -- the Merciful One, Pardoneth iniquity, and destroyeth not, And hath often turned back His anger, And waketh not up all His fury.
39 And He remembereth that they [are] flesh, A wind going on -- and it returneth not.
40 How often do they provoke Him in the wilderness, Grieve Him in the desolate place?
41 Yea, they turn back, and try God, And the Holy One of Israel have limited.
42 They have not remembered His hand The day He ransomed them from the adversary.
43 When He set His signs in Egypt, And His wonders in the field of Zoan,
44 And He turneth to blood their streams, And their floods they drink not.
45 He sendeth among them the beetle, and it consumeth them, And the frog, and it destroyeth them,
46 And giveth to the caterpillar their increase, And their labour to the locust.
47 He destroyeth with hail their vine, And their sycamores with frost,
48 And delivereth up to the hail their beasts, And their cattle to the burning flames.
49 He sendeth on them the fury of His anger, Wrath, and indignation, and distress -- A discharge of evil messengers.
50 He pondereth a path for His anger, He kept not back their soul from death, Yea, their life to the pestilence He delivered up.
51 And He smiteth every first-born in Egypt, The first-fruit of the strong in tents of Ham.
52 And causeth His people to journey as a flock, And guideth them as a drove in a wilderness,
53 And He leadeth them confidently, And they have not been afraid, And their enemies hath the sea covered.
54 And He bringeth them in unto the border of His sanctuary, This mountain His right hand had got,
55 And casteth out nations from before them, And causeth them to fall in the line of inheritance, And causeth the tribes of Israel to dwell in their tents,
56 And they tempt and provoke God Most High, And His testimonies have not kept.
57 And they turn back, And deal treacherously like their fathers, They have been turned like a deceitful bow,
58 And make Him angry with their high places, And with their graven images make Him zealous,
59 God hath heard, and sheweth Himself wroth. And kicketh exceedingly against Israel.
60 And He leaveth the tabernacle of Shiloh, The tent He had placed among men,
61 And He giveth His strength to captivity, And His beauty into the hand of an adversary,
62 And delivereth up to the sword His people, And with His inheritance shewed Himself angry.
63 His young men hath fire consumed, And His virgins have not been praised.
64 His priests by the sword have fallen, And their widows weep not.
65 And the Lord waketh as a sleeper, As a mighty one crying aloud from wine.
66 And He smiteth His adversaries backward, A reproach age-during He hath put on them,
67 And He kicketh against the tent of Joseph, And on the tribe of Ephraim hath not fixed.
68 And He chooseth the tribe of Judah, With mount Zion that He loved,
69 And buildeth His sanctuary as a high place, Like the earth, He founded it to the age.
70 And He fixeth on David His servant, And taketh him from the folds of a flock,
71 From behind suckling ones He hath brought him in, To rule over Jacob His people, And over Israel His inheritance.
72 And he ruleth them according to the integrity of his heart, And by the skilfulness of his hands leadeth them!