1 Aleluia. Quando Israel saiu do Egito, e a casa de Jacó se apartou de um povo bárbaro,

2 a terra de Judá tornou-se o santuário do Senhor, e Israel seu reino.

3 O mar, à vista disso, fugiu, o Jordão volveu atrás.

4 Os montes saltaram como carneiros; as colinas, como cordeiros.

5 Que tens, ó mar, para assim fugires? E tu, Jordão, para retrocederes para a tua fonte?

6 Ó montes, por que saltastes como carneiros, e vós, colinas, como cordeiros?

7 Ante a face de Deus, treme, ó terra,

8 por quem o rochedo se mudou em lençol de água, e a pedra em fonte de água viva.

1 Da Israel drog ut av Egypten, Jakobs hus fra et folk med fremmed tungemål,

2 da blev Juda hans* helligdom, Israel hans rike. / {* Herrens.}

3 Havet så det og flydde, Jordan vendte om og løp tilbake.

4 Fjellene hoppet som værer, haugene som unge lam.

5 Hvad har hendt dig, du hav, at du flyr, du Jordan, at du vender om og løper tilbake,

6 I fjell, at I hopper som værer, I hauger som unge lam?

7 For Herrens åsyn bev, du jord, for Jakobs Guds åsyn,

8 han som gjør klippen til en vannrik sjø, den hårde sten til en vannkilde!