1 De boas palavras trasborda o meu coração: Repito o que compus no tocante a um rei: A minha língua é pena de escritor expedito.

2 Tu és mais formoso do que os filhos dos homens; Sobre os teus lábios está derramada a graça: Por isso Deus te abençoou para sempre.

3 Cinge a tua espada, ó grande herói, Cinge a tua glória e a tua majestade.

4 Na tua majestade monta prosperamente Pela causa da verdade, da mansidão e da justiça, E a tua destra te ensinará coisas terríveis.

5 As tuas setas são agudas (Os povos caem debaixo de ti) No coração dos inimigos do rei.

6 O teu trono, ó Deus, é pelos séculos dos séculos; E cetro de eqüidade é o cetro do teu reino.

7 Amaste a justiça, e odiaste a iniqüidade; Portanto Deus, o teu Deus, te ungiu Com o óleo de alegria acima dos teus companheiros.

8 Todas as tuas vestes cheiram à mirra, aloés e cássia; De palácios de marfim soam instrumentos de cordas que te alegram.

9 Filhas de reis estão em o número das tuas queridas; À tua mão direita está a rainha, ataviada de ouro de Ofir.

10 Ouve, filha, considera e inclina o teu ouvido, Esquece-te do teu povo e da casa de teu pai;

11 Assim o rei desejará a tua formosura; Pois ele é o teu Senhor; presta-lhe tu homenagem.

12 A ti virá com donativos a filha de Tiro; Os mais ricos do povo suplicarão o teu favor.

13 Toda esplêndida está a filha do rei lá dentro do palácio; A sua vestidura é recamada de ouro.

14 Em vestidos bordados é ela conduzida ao rei; As virgens, suas companheiras que a seguem, Serão trazidas à tua presença.

15 Serão conduzidas com alegria e regozijo; Entrarão no palácio do rei.

16 Em lugar de teus pais serão teus filhos, A quem farás príncipes por toda a terra.

17 Farei que seja lembrado o teu nome em todas as gerações, Porquanto te darão graças os povos para todo o sempre.

1 Η καρδια μου αναβρυει λογον αγαθον· εγω λεγω τα εργα μου προς τον βασιλεα· η γλωσσα μου ειναι καλαμος γραμματεως ταχυγραφου.

2 Συ εισαι ωραιοτερος των υιων των ανθρωπων· εξεχυθη χαρις εις τα χειλη σου· δια τουτο σε ευλογησεν ο Θεος εις τον αιωνα.

3 Περιζωσον την ρομφαιαν σου επι τον μηρον σου, δυνατε, εν τη δοξη σου και εν τη μεγαλοπρεπεια σου.

4 Και κατευοδου εν τη μεγαλειοτητι σου και βασιλευε εν αληθεια και πραοτητι και δικαιοσυνη· και η δεξια σου θελει σοι δειξει φοβερα πραγματα.

5 Τα βελη σου ειναι οξεα· λαοι υποκατω σου θελουσι πεσει· και αυτα θελουσιν εμπηχθη εις την καρδιαν των εχθρων του βασιλεως.

6 Ο θρονος σου, Θεε, ειναι εις τον αιωνα του αιωνος· σκηπτρον ευθυτητος ειναι το σκηπτρον της βασιλειας σου.

7 Ηγαπησας δικαιοσυνην και εμισησας αδικιαν· δια τουτο εχρισε σε ο Θεος, ο Θεος σου, ελαιον αγαλλιασεως υπερ τους μετοχους σου.

8 Σμυρναν και αλοην και κασιαν ευοδιαζουσι παντα τα ιματια σου, οταν εξερχησαι εκ των ελεφαντινων παλατιων, δια των οποιων σε ευφραναν.

9 Θυγατερες βασιλεων παριστανται εν ταις τιμαις σου· η βασιλισσα εσταθη εκ δεξιων σου εστολισμενη με χρυσιον Οφειρ.

10 Ακουσον, θυγατερ, και ιδε, και κλινον το ωτιον σου· και λησμονησον τον λαον σου και τον οικον του πατρος σου·

11 και θελει επιθυμησει ο βασιλευς το καλλος σου· διοτι αυτος ειναι ο κυριος σου· και προσκυνησον αυτον.

12 Και η θυγατηρ της Τυρου θελει παρασταθη με δωρα· το προσωπον σου θελουσιν ικετευσει οι πλουσιοι του λαου.

13 Ολη η δοξα της θυγατρος του βασιλεως ειναι εσωθεν· το ενδυμα αυτης ειναι χρυσουφαντον.

14 Θελει φερθη προς τον βασιλεα με ιματιον κεντητον· παρθενοι συντροφοι αυτης, κατοπιν αυτης, θελουσι φερθη εις σε.

15 Θελουσι φερθη εν ευφροσυνη και αγαλλιασει· θελουσιν εισελθει εις το παλατιον του βασιλεως.

16 Αντι των πατερων σου θελουσιν εισθαι οι υιοι σου· αυτους θελεις καταστησει αρχοντας επι πασαν την γην.

17 Θελω μνημονευει το ονομα σου εις πασας τας γενεας· δια τουτο οι λαοι θελουσι σε υμνει εις αιωνα αιωνος.