1 Os céus proclamam a glória de Deus, E o firmamento anuncia as obras das suas mãos.
2 Um dia profere palavras a outro dia, E uma noite revela conhecimento a outra noite.
3 Não há fala, nem palavras; Não se lhe ouve a voz.
4 Por toda a terra estende-se a sua linha, E as suas palavras vão até os confins do mundo. Neles pôs uma tenda para o sol,
5 O qual, como noivo que sai do seu tálamo, Se regozija, como herói, para correr a sua carreira.
6 A sua saída é desde a extremidade do céu, E o seu circuito até os confins dele; E nada há que ao seu calor se esconda.
7 A lei de Jeová é perfeita, e refrigera a alma; O testemunho de Jeová é fiel, e dá sabedoria ao simples.
8 Os preceitos de Jeová são retos, e alegram o coração; O mandamento de Jeová é puro, e esclarece os olhos.
9 O temor de Jeová é limpo, e permanece para sempre; Os juízos de Jeová são verdadeiros e inteiramente justos.
10 Eles são mais para desejar do que o ouro, sim do que muito ouro fino; E são mais doces do que o mel e o que os favos destilam.
11 Demais disso por eles é o teu servo advertido: E em os guardar há grande galardão.
12 Quem pode discernir os seus erros? Purifica-me de faltas secretas.
13 Também de pecados de presunção guarda ao teu servo; Que eles não se assenhoriem de mim; então serei perfeito, E ficarei livre de grande transgressão.
14 Sejam agradáveis as palavras da minha boca e a meditação do meu coração perante a tua face, Jeová, rocha minha e redentor meu.
1 Οι ουρανοι διηγουνται την δοξαν του Θεου, και το στερεωμα αναγγελλει το εργον των χειρων αυτου.
2 Η ημερα προς την ημεραν λαλει λογον, και η νυξ προς την νυκτα αναγγελλει γνωσιν.
3 Δεν ειναι λαλια ουδε λογος, των οποιων η φωνη δεν ακουεται.
4 Εις πασαν την γην εξηλθεν ο φθογγος αυτων και εως των περατων της οικουμενης οι λογοι αυτων. Εν αυτοις εθεσε σκηνην δια τον ηλιον·
5 και ουτος εξερχεται ως νυμφιος εκ του θαλαμου αυτου· αγαλλεται ως ο ανδρειος εις το να τρεξη το σταδιον·
6 απ' ακρου του ουρανου ειναι η εξοδος αυτου· και το καταντημα αυτου εως ακρου αυτου· και δεν κρυπτεται ουδεν απο της θερμοτητος αυτου.
7 Ο νομος του Κυριου ειναι αμωμος, επιστρεφων ψυχην· η μαρτυρια του Κυριου πιστη, σοφιζουσα τον απλουν·
8 τα διαταγματα του Κυριου ευθεα, ευφραινοντα καρδιαν· η εντολη του Κυριου λαμπρα, φωτιζουσα οφθαλμους·
9 ο φοβος του Κυριου καθαρος, διαμενων εις τον αιωνα· αι κρισεις του Κυριου αληθιναι, δικαιαι εν ταυτω·
10 πλεον επιθυμηται παρα το χρυσιον, μαλιστα παρα πληθος καθαρου χρυσιου, και γλυκυτεραι υπερ το μελι και τους σταλαγμους της κηρηθρας.
11 Ο δουλος σου μαλιστα νουθετειται δι' αυτων· εις την τηρησιν αυτων η ανταμοιβη ειναι μεγαλη.
12 Τις συναισθανεται τα εαυτου αμαρτηματα; καθαρισον με απο των κρυφιων αμαρτηματων.
13 Και ετι προφυλαξον τον δουλον σου απο υπερηφανιων· ας μη με κυριευσωσι· τοτε θελω εισθαι τελειος, και θελω καθαρισθη απο μεγαλης παρανομιας.
14 Ας ηναι ευαρεστα τα λογια του στοματος μου και η μελετη της καρδιας μου ενωπιον σου, Κυριε, φρουριον μου και λυτρωτα μου.