1 Somente em Deus espera silenciosa a minha alma: Dele vem a minha salvação.
2 Ele só é a minha rocha e a minha salvação; É ele a minha alta torre, não serei grandemente abalado.
3 Até quando acometereis vós a um homem, Todos vós para o derrubardes a ele, Como se fosse uma parede pendida, um muro prestes a cair?
4 Cuidam só em derrubá-lo da sua dignidade; Eles se comprazem na mentira: Com a boca bendizem, mas interiormente maldizem. (Selá)
5 Espera silenciosa somente em Deus, ó minha alma, Pois dele vem a minha esperança.
6 Ele só é a minha rocha e a minha salvação. É ele a minha alta torre; não serei abalado.
7 De Deus depende a minha salvação e a minha glória, A rocha da minha fortaleza e a minha salvação estão em Deus.
8 Confiai nele, ó povo, em todo o tempo; Derramai diante dele o vosso coração: Deus é para nós refúgio. (Selá)
9 Os homens de classe baixa são vaidade, e os de alta estirpe são mentira; Na balança subirão, Juntos são mais leves do que a vaidade.
10 Não confieis na opressão, E não vos vanglorieis na rapina. Se as riquezas aumentarem, não ponhais nelas o coração.
11 Uma vez falou Deus, Duas vezes tenho ouvido isto: Que o poder pertence a Deus,
12 E que a ti, Senhor, pertence a benignidade; Porque tu retribuis a cada um segundo as suas obras.
1 Επι τον Θεον βεβαιως αναπαυεται η ψυχη μου· εξ αυτου πηγαζει η σωτηρια μου.
2 Αυτος βεβαιως ειναι πετρα μου και σωτηρια μου· προπυργιον μου· δεν θελω σαλευθη πολυ.
3 Εως ποτε θελετε επιβουλευεσθαι εναντιον ανθρωπου; σεις παντες θελετε φονευθη· εισθε ως τοιχος κεκλιμενος και φραγμος ετοιμορροπος.
4 Δεν συμβουλευονται παρα να ριψωσι αυτον απο του υψους αυτου· αγαπωσι το ψευδος· δια μεν του στοματος αυτων ευλογουσι, δια δε της καρδιας αυτων καταρωνται. Διαψαλμα.
5 Αλλα συ, ω ψυχη μου, επι τον Θεον αναπαυου, διοτι εξ αυτου κρεμαται η ελπις μου.
6 Αυτος βεβαιως ειναι πετρα μου και σωτηρια μου· προπυργιον μου· δεν θελω σαλευθη.
7 Εν τω Θεω ειναι η σωτηρια μου και η δοξα μου· η πετρα της δυναμεως μου, το καταφυγιον μου, ειναι εν τω Θεω.
8 Ελπιζετε επ' αυτον εν παντι καιρω· ανοιγετε, λαοι, ενωπιον αυτου τας καρδιας σας· ο Θεος ειναι καταφυγιον εις ημας. Διαψαλμα.
9 Οι κοινοι ανθρωποι βεβαιως ειναι ματαιοτης, οι αρχοντες ψευδος· εν τη πλαστιγγι παντες ομου ειναι ελαφροτεροι αυτης της ματαιοτητος.
10 Μη ελπιζετε επι αδικιαν και επι αρπαγην μη ματαιονεσθε· πλουτος εαν ρεη, μη προσηλονετε την καρδιαν σας.
11 Απαξ ελαλησεν ο Θεος, δις ηκουσα τουτο, οτι η δυναμις ειναι του Θεου·
12 και σου ειναι, Κυριε, το ελεος· Διοτι συ θελεις αποδωσει εις εκαστον κατα τα εργα αυτου.