1 Graças te rendemos, ó Deus; Graças te rendemos, pois próximo está o teu nome: Os homens anunciam as tuas maravilhas.
2 Quando chegar o tempo marcado, Eu julgarei com eqüidade.
3 Ainda que se estejam dissolvendo a terra e todos os seus habitantes, Sou eu quem lhe firma as colunas. (Selá)
4 Eu disse aos arrogantes: Não sejais arrogantes, E aos perversos: Não levanteis a vossa fronte.
5 Não levanteis ao alto a vossa fronte, Não faleis arrogantemente contra a Rocha.
6 Pois não é do oriente, nem do ocidente, Nem dos desertos das montanhas que vem auxílio.
7 Mas Deus é o juiz: A um abate, a outro exalta.
8 Porque há na mão de Jeová um copo, cujo vinho espuma; É cheio de mistura, e ele dá a beber da mesma: De certo as suas fezes, todos os perversos da terra as hão de absorver e de beber.
9 Mas quanto a mim, para sempre declararei, Cantarei louvores ao Deus de Jacó.
10 Todas as forças dos perversos, abatê-las-ei; Mas as forças do justo serão exaltadas.
1 Δοξολογουμεν σε, Θεε, δοξολογουμεν, διοτι πλησιον ημων ειναι το ονομα σου· κηρυττονται τα θαυμασια σου.
2 Οταν λαβω τον ωρισμενον καιρον, εγω θελω κρινει εν ευθυτητι.
3 Διελυθη η γη και παντες οι κατοικοι αυτης· εγω εστερεωσα τους στυλους αυτης. Διαψαλμα.
4 Ειπα προς τους αφρονας, μη γινεσθε αφρονες· και προς τους ασεβεις, μη υψωνετε κερας.
5 Μη υψονετε εις υψος το κερας υμων· μη λαλειτε με τραχηλον σκληρον.
6 Διοτι ουτε εξ ανατολων, ουτε εκ δυσμων, ουτε εκ της ερημου, ερχεται υψωσις.
7 Αλλ' ο Θεος ειναι ο Κριτης· τουτον ταπεινονει και εκεινον υψονει.
8 Διοτι εν τη χειρι του Κυριου ειναι ποτηριον πληρες κερασματος οινου ακρατου, και εκ τουτου θελει χυσει· πλην την τρυγιαν αυτου θελουσι στραγγισει παντες οι ασεβεις της γης και θελουσι πιει.
9 Εγω δε θελω κηρυττει διαπαντος, θελω ψαλμωδει εις τον Θεον του Ιακωβ.
10 Και παντα τα κερατα των ασεβων θελω συντριψει· τα δε κερατα των δικαιων θελουσιν υψωθη.