1 Julga-me, ó Deus, e pleiteia a minha causa contra uma nação desumana; Livra-me do homem fraudulento e iníquo.

2 Pois tu és o Deus da minha fortaleza; por que me rejeitaste? Por que ando de pranto por causa da opressão do inimigo?

3 Envia a tua luz e a tua verdade, que elas me guiem: Levem-me elas ao teu santo monte e ao teu tabernáculo.

4 Então irei ao altar de Deus. Ao Deus da minha exaltação e regozijo, E ao som da harpa dar-te-ei graças, ó Deus, Deus meu.

5 Por que estás abatida, minha alma? Por que estás perturbada dentro de mim? Espera em Deus, pois ainda lhe darei graças A ele que é a salvação do meu rosto, e Deus meu. presentes

1 Κρινον με, Θεε, και δικασον την δικην μου κατα εθνους ανοσιου· απο ανθρωπου απατης και ανομιας ελευθερωσον με·

2 Διοτι συ εισαι ο Θεος της δυναμεως μου· δια τι με απεβαλες; δια τι περιπατω σκυθρωπος εκ της καταθλιψεως του εχθρου;

3 Εξαποστειλον το φως σου και την αληθειαν σου· αυτα ας με οδηγωσιν· ας με φερωσιν εις το ορος της αγιοτητος σου και εις τα σκηνωματα σου.

4 Τοτε θελω εισελθει εις το θυσιαστηριον του Θεου, εις τον Θεον, την ευφροσυνην της αγαλλιασεως μου· και θελω σε δοξολογει εν κιθαρα, ω Θεε, ο Θεος μου.

5 Δια τι εισαι περιλυπος, ψυχη μου; και δια τι ταραττεσαι εντος μου; ελπισον επι τον Θεον· επειδη ετι θελω υμνει αυτον· αυτος ειναι η σωτηρια του προσωπου μου και ο Θεος μου.