1 RABbi seviyorum, 2 Çünkü O feryadımı duyar.

2 Bana kulak verdiği için, 2 Yaşadığım sürece Ona sesleneceğim.

3 Ölüm iplerine dolaşmıştım, 2 Ölüler diyarının kâbusu yakama yapışmıştı, 2 Sıkıntıya, acıya gömülmüştüm.

4 O zaman RABbi adıyla çağırdım, 2 ‹‹Aman, ya RAB, kurtar canımı!›› dedim.

5 RAB lütufkâr ve adildir, 2 Sevecendir Tanrımız.

6 RAB saf insanları korur, 2 Tükendiğim zaman beni kurtardı.

7 Ey canım, yine huzura kavuş, 2 Çünkü RAB sana iyilik etti.

8 Sen, ya RAB, canımı ölümden, 2 Gözlerimi yaştan, 2 Ayaklarımı sürçmekten kurtardın.

9 Yaşayanların diyarında, 2 RABbin huzurunda yürüyeceğim.

10 İman ettim, 2 ‹‹Büyük acı çekiyorum›› dediğim zaman bile. bile›› ya da ‹‹İman ettim, bu nedenle konuştum. Büyük acı çekiyorum›› (bkz. 2Ko.4:13).

11 Şaşkınlık içinde, 2 ‹‹Bütün insanlar yalancı›› dedim.

12 Ne karşılık verebilirim RABbe, 2 Bana yaptığı onca iyilik için?

13 Kurtuluş sunusu olarak kadeh kaldırıp 2 RABbi adıyla çağıracağım.

14 Bütün halkının önünde, 2 RABbe adadıklarımı yerine getireceğim.

15 RABbin gözünde değerlidir 2 Sadık kullarının ölümü.

16 Ya RAB, ben gerçekten senin kulunum; 2 Kulun, hizmetçinin oğluyum, 2 Sen çözdün bağlarımı.

17 Ya RAB, seni adınla çağırıp 2 Şükran kurbanı sunacağım.

18 RABbe adadıklarımı yerine getireceğim 2 Bütün halkının önünde,

19 RAB'bin Tapınağı'nın avlularında, 2 Senin orta yerinde, ey Yeruşalim! RAB'be övgüler sunun!

1 Io amo l’Eterno perch’egli ha udito la mia voce e le mie supplicazioni.

2 Poiché egli ha inclinato verso me il suo orecchio, io lo invocherò per tutto il corso dei miei giorni.

3 I legami della morte mi aveano circondato, le angosce del soggiorno dei morti m’aveano còlto; io avevo incontrato distretta e cordoglio.

4 Ma io invocai il nome dell’Eterno: Deh, o Eterno, libera l’anima mia!

5 L’Eterno è pietoso e giusto, e il nostro Dio è misericordioso.

6 L’Eterno protegge i semplici; io ero ridotto in misero stato, egli mi ha salvato.

7 Ritorna, anima mia, al tuo riposo, perché l’Eterno t’ha colmata di beni.

8 Poiché tu hai liberata l’anima mia dalla morte, gli occhi miei da lacrime, i miei piedi da caduta.

9 Io camminerò nel cospetto dell’Eterno, sulla terra dei viventi.

10 Io ho creduto, perciò parlerò. Io ero grandemente afflitto.

11 Io dicevo nel mio smarrimento: Ogni uomo è bugiardo.

12 Che renderò io all’Eterno? tutti i suoi benefizi son sopra me.

13 Io prenderò il calice della salvezza e invocherò il nome dell’Eterno.

14 Io compirò i miei voti all’Eterno, e lo farò in presenza di tutto il suo popolo.

15 Cosa di gran momento è agli occhi dell’Eterno la morte de’ suoi diletti.

16 Sì, o Eterno, io son tuo servitore, son tuo servitore, figliuolo della tua servente; tu hai sciolto i miei legami.

17 Io t’offrirò il sacrifizio di lode e invocherò il nome dell’Eterno.

18 Io compirò i miei voti all’Eterno, e lo farò in presenza di tutto il suo popolo,

19 nei cortili della casa dell’Eterno, in mezzo a te, o Gerusalemme. Alleluia.