1 Ey doğru insanlar, RABbe sevinçle haykırın! 2 Dürüstlere Onu övmek yaraşır.

2 Lir çalarak RABbe şükredin, 2 On telli çenk eşliğinde Onu ilahilerle övün.

3 Ona yeni bir ezgi söyleyin, 2 Sevinç çığlıklarıyla sazınızı konuşturun.

4 Çünkü RABbin sözü doğrudur, 2 Her işi sadakatle yapar.

5 Doğruluğu, adaleti sever, 2 RABbin sevgisi yeryüzünü doldurur.

6 Gökler RABbin sözüyle, 2 Gök cisimleri ağzından çıkan solukla yaratıldı.

7 Deniz sularını bir araya toplar, 2 Engin suları ambarlara depolar.

8 Bütün yeryüzü RABden korksun, 2 Dünyada yaşayan herkes Ona saygı duysun.

9 Çünkü O söyleyince, her şey var oldu; 2 O buyurunca, her şey belirdi.

10 RAB ulusların planlarını bozar, 2 Halkların tasarılarını boşa çıkarır.

11 Ama RABbin planları sonsuza dek sürer, 2 Yüreğindeki tasarılar kuşaklar boyunca değişmez.

12 Ne mutlu Tanrısı RAB olan ulusa, 2 Kendisi için seçtiği halka!

13 RAB göklerden bakar, 2 Bütün insanları görür.

14 Oturduğu yerden, 2 Yeryüzünde yaşayan herkesi gözler.

15 Herkesin yüreğini yaratan, 2 Yaptıkları her şeyi tartan Odur.

16 Ne büyük ordularıyla zafer kazanan kral var, 2 Ne de büyük gücüyle kurtulan yiğit.

17 Zafer için at boş bir umuttur, 2 Büyük gücüne karşın kimseyi kurtaramaz.

18 Ama RABbin gözü kendisinden korkanların, 2 Sevgisine umut bağlayanların üzerindedir;

19 Böylece onları ölümden kurtarır, 2 Kıtlıkta yaşamalarını sağlar.

20 Umudumuz RABdedir, 2 Yardımcımız, kalkanımız Odur.

21 Onda sevinç bulur yüreğimiz, 2 Çünkü Onun kutsal adına güveniriz.

22 Madem umudumuz sende, 2 Sevgin üzerimizde olsun, ya RAB!

1 Giubilate, o giusti, nell’Eterno; la lode s’addice agli uomini retti.

2 Celebrate l’Eterno con la cetra; salmeggiate a lui col saltèro a dieci corde.

3 Cantategli un cantico nuovo, sonate maestrevolmente con giubilo.

4 Poiché la parola dell’Eterno è diritta e tutta l’opera sua è fatta con fedeltà.

5 Egli ama la giustizia e l’equità; la terra è piena della benignità dell’Eterno.

6 I cieli furon fatti dalla parola dell’Eterno, e tutto il loro esercito dal soffio della sua bocca.

7 Egli adunò le acque del mare come in un mucchio; egli ammassò gli abissi in serbatoi.

8 Tutta la terra tema l’Eterno; lo paventino tutti gli abitanti del mondo.

9 Poich’egli parlò, e la cosa fu; egli comandò e la cosa sorse.

10 L’Eterno dissipa il consiglio delle nazioni, egli annulla i disegni dei popoli.

11 Il consiglio dell’Eterno sussiste in perpetuo, i disegni del suo cuore durano d’età in età.

12 Beata la nazione il cui Dio è l’Eterno; beato il popolo ch’egli ha scelto per sua eredità.

13 L’Eterno guarda dal cielo; egli vede tutti i figliuoli degli uomini:

14 dal luogo ove dimora, osserva tutti gli abitanti della terra;

15 egli, che ha formato il cuore di loro tutti, che considera tutte le opere loro.

16 Il re non è salvato per grandezza d’esercito; il prode non scampa per la sua gran forza.

17 Il cavallo è cosa fallace per salvare; esso non può liberare alcuno col suo grande vigore.

18 Ecco, l’occhio dell’Eterno è su quelli che lo temono, su quelli che sperano nella sua benignità,

19 per liberare l’anima loro dalla morte e per conservarli in vita in tempo di fame.

20 L’anima nostra aspetta l’Eterno; egli è il nostro aiuto e il nostro scudo.

21 In lui, certo, si rallegrerà il cuor nostro, perché abbiam confidato nel nome della sua santità.

22 La tua benignità, o Eterno, sia sopra noi, poiché noi abbiamo sperato in te.