1 Ey Tanrı, uluslar senin yurduna saldırdı, 2 Kutsal tapınağını kirletti, 2 Yeruşalimi taş yığınına çevirdi.

2 Kullarının ölülerini yem olarak yırtıcı kuşlara, 2 Sadık kullarının etini yabanıl hayvanlara verdiler.

3 Kanlarını su gibi akıttılar Yeruşalimin çevresine, 2 Onları gömecek kimse yok.

4 Komşularımıza yüzkarası, 2 Çevremizdekilere eğlence ve oyuncak olduk.

5 Ne zamana dek, ya RAB? 2 Sonsuza dek mi sürecek öfken, 2 Alev gibi yanan kıskançlığın?

6 Öfkeni seni tanımayan ulusların, 2 Adını anmayan ülkelerin üzerine dök.

7 Çünkü onlar Yakup soyunu yiyip bitirdiler, 2 Yurdunu viraneye çevirdiler.

8 Atalarımızın suçlarını artık önümüze sürme, 2 Sevecenliğini hemen göster bize, 2 Çünkü tükendikçe tükendik.

9 Yardım et bize yüce adın uğruna, ey bizi kurtaran Tanrı, 2 Kurtar bizi adın uğruna, bağışla günahlarımızı!

10 Niçin uluslar, ‹‹Nerede onların Tanrısı?›› diye konuşsun, 2 Kullarının dökülen kanının öcünü alacağını bilsinler, 2 Gözlerimizle bunu görelim!

11 Tutsakların iniltisi senin katına erişsin, 2 Koru büyük gücünle ölüme mahkûm olanları.

12 Komşularımızın sana ettikleri hakareti 2 Yedi kat iade et bağırlarına, ya Rab!

13 Bizler, kendi halkın, otlağının koyunları 2 Sonsuza dek şükredeceğiz sana, 2 Kuşaklar boyunca övgülerini dilimizden düşürmeyeceğiz.

1 Salmo di Asaf.} O Dio, le nazioni sono entrate nella tua eredità, hanno contaminato il tempio della tua santità, han ridotto Gerusalemme in un mucchio di rovine;

2 hanno dato i cadaveri del tuoi servitori in pasto agli uccelli del cielo, la carne de’ tuoi santi alle fiere della terra.

3 Hanno sparso il loro sangue come acqua intorno a Gerusalemme, e non v’è stato alcuno che li seppellisse.

4 Noi siam diventati un vituperio per i nostri vicini, un oggetto di scherno e di derisione per quelli che ci circondano.

5 Fino a quando, o Eterno? Sarai tu adirato per sempre? La tua gelosia arderà essa come un fuoco?

6 Spandi l’ira tua sulle nazioni che non ti conoscono, e sopra i regni che non invocano il tuo nome.

7 Poiché hanno divorato Giacobbe, e hanno desolato la sua dimora.

8 Non ricordare contro noi le iniquità de’ nostri antenati; affrettati, ci vengano incontro le tue compassioni, poiché siamo in molto misero stato.

9 Soccorrici, o Dio della nostra salvezza, per la gloria del tuo nome, e liberaci, e perdona i nostri peccati, per amor del tuo nome.

10 Perché direbbero le nazioni: Dov’è l’Iddio loro? Fa’ che la vendetta del sangue sparso de’ tuoi servitori sia nota fra le nazioni, dinanzi agli occhi nostri.

11 Giunga dinanzi a te il gemito de’ prigionieri; secondo la potenza del tuo braccio, scampa quelli che son condannati a morte.

12 E rendi ai nostri vicini a sette doppi in seno il vituperio che t’hanno fatto, o Signore!

13 E noi, tuo popolo e gregge del tuo pasco, ti celebreremo in perpetuo, pubblicheremo la tua lode per ogni età.