1 Tanrım, Tanrım, beni neden terk ettin? 2 Niçin bana yardım etmekten, 2 Haykırışıma kulak vermekten uzak duruyorsun?

2 Ey Tanrım, gündüz sesleniyorum, yanıt vermiyorsun, 2 Gece sesleniyorum, yine rahat yok bana.

3 Oysa sen kutsalsın, 2 İsrailin övgüleri üzerine taht kuran sensin.

4 Sana güvendiler atalarımız, 2 Sana dayandılar, onları kurtardın.

5 Sana yakarıp kurtuldular, 2 Sana güvendiler, aldanmadılar.

6 Ama ben insan değil, toprak kurduyum, 2 İnsanlar beni küçümsüyor, halk hor görüyor.

7 Beni gören herkes alay ediyor, 2 Sırıtıp baş sallayarak diyorlar ki,

8 ‹‹Sırtını RABbe dayadı, kurtarsın bakalım onu, 2 Madem onu seviyor, yardım etsin!››

9 Oysa beni ana rahminden çıkaran, 2 Ana kucağındayken sana güvenmeyi öğreten sensin.

10 Doğuşumdan beri sana teslim edildim, 2 Ana rahminden beri Tanrım sensin.

11 Benden uzak durma! Çünkü sıkıntı yanıbaşımda, 2 Yardım edecek kimse yok.

12 Boğalar kuşatıyor beni, 2 Azgın Başan boğaları sarıyor çevremi.

13 Kükreyerek avını parçalayan aslanlar gibi 2 Ağızlarını açıyorlar bana.

14 Su gibi dökülüyorum, 2 Bütün kemiklerim oynaklarından çıkıyor; 2 Yüreğim balmumu gibi içimde eriyor.

15 Gücüm çömlek parçası gibi kurudu, 2 Dilim damağıma yapışıyor; 2 Beni ölüm toprağına yatırdın.

16 Köpekler kuşatıyor beni, 2 Kötüler sürüsü çevremi sarıyor, 2 Ellerimi, ayaklarımı deliyorlar.

17 Bütün kemiklerimi sayar oldum, 2 Gözlerini dikmiş, bana bakıyorlar.

18 Giysilerimi aralarında paylaşıyor, 2 Elbisem için kura çekiyorlar.

19 Ama sen, ya RAB, uzak durma; 2 Ey gücüm benim, yardımıma koş!

20 Canımı kılıçtan, 2 Biricik hayatımı köpeğin pençesinden kurtar!

21 Kurtar beni aslanın ağzından, 2 Yaban öküzlerinin boynuzundan. 2 Yanıt ver bana!

22 Adını kardeşlerime duyurayım, 2 Topluluğun ortasında sana övgüler sunayım:

23 Ey sizler, RABden korkanlar, Ona övgüler sunun! 2 Ey Yakup soyu, Onu yüceltin! 2 Ey İsrail soyu, Ona saygı gösterin!

24 Çünkü O mazlumun çektiği sıkıntıyı hafife almadı, 2 Ondan tiksinmedi, yüz çevirmedi; 2 Kendisini yardıma çağırdığında ona kulak verdi.

25 Övgü konum sen olacaksın büyük toplulukta, 2 Senden korkanların önünde yerine getireceğim adaklarımı.

26 Yoksullar yiyip doyacak, 2 RABbe yönelenler Ona övgü sunacak. 2 Sonsuza dek ömrünüz tükenmesin!

27 Yeryüzünün dört bucağı anımsayıp RABbe dönecek, 2 Ulusların bütün soyları Onun önünde yere kapanacak.

28 Çünkü egemenlik RABbindir, 2 Ulusları O yönetir.

29 Yeryüzündeki bütün zenginler doyacak 2 Ve Onun önünde yere kapanacak, 2 Toprağa gidenler, 2 Ölümlerine engel olamayanlar, 2 Eğilecekler Onun önünde.

30 Gelecek kuşaklar Ona kulluk edecek, 2 Rab yeni kuşaklara anlatılacak.

31 O'nun kurtarışını, 2 ‹‹Rab yaptı bunları›› diyerek, 2 Henüz doğmamış bir halka duyuracaklar.

1 Per il Capo de’ musici. Su "Cerva dell’aurora". Salmo di Davide. Dio mio, Dio mio, perché mi hai abbandonato? Perché te ne stai lontano, senza soccorrermi, senza dare ascolto alle parole del mio gemito?

2 Dio mio, io grido di giorno, e tu non rispondi; di notte ancora, e non ho posa alcuna.

3 Eppur tu sei il Santo, che siedi circondato dalle lodi d’Israele.

4 I nostri padri confidarono in te; confidarono e tu li liberasti.

5 Gridarono a te, e furon salvati; confidarono in te, e non furon confusi.

6 Ma io sono un verme e non un uomo; il vituperio degli uomini, e lo sprezzato dal popolo.

7 Chiunque mi vede si fa beffe di me; allunga il labbro, scuote il capo, dicendo:

8 Ei si rimette nell’Eterno; lo liberi dunque; lo salvi, poiché lo gradisce!

9 Sì, tu sei quello che m’hai tratto dal seno materno; m’hai fatto riposar fidente sulle mammelle di mia madre.

10 A te fui affidato fin dalla mia nascita, tu sei il mio Dio fin dal seno di mia madre.

11 Non t’allontanare da me, perché l’angoscia è vicina, e non v’è alcuno che m’aiuti.

12 Grandi tori m’han circondato; potenti tori di Basan m’hanno attorniato;

13 apron la loro gola contro a me, come un leone rapace e ruggente.

14 Io son come acqua che si sparge, e tutte le mie ossa si sconnettono; il mio cuore è come la cera, si strugge in mezzo alle mie viscere.

15 Il mio vigore s’inaridisce come terra cotta, e la lingua mi s’attacca al palato; tu m’hai posto nella polvere della morte.

16 Poiché cani m’han circondato; uno stuolo di malfattori m’ha attorniato; m’hanno forato le mani e i piedi.

17 Posso contare tutte le mie ossa. Essi mi guardano e m’osservano;

18 spartiscon fra loro i miei vestimenti e tirano a sorte la mia veste.

19 Tu dunque, o Eterno, non allontanarti, tu che sei la mia forza, t’affretta a soccorrermi.

20 Libera l’anima mia dalla spada, l’unica mia, dalla zampa del cane;

21 salvami dalla gola del leone. Tu mi risponderai liberandomi dalle corna dei bufali.

22 Io annunzierò il tuo nome ai miei fratelli, ti loderò in mezzo all’assemblea.

23 O voi che temete l’Eterno, lodatelo! Glorificatelo voi, tutta la progenie di Giacobbe, e voi tutta la progenie d’Israele, abbiate timor di lui!

24 Poich’egli non ha sprezzata né disdegnata l’afflizione dell’afflitto, e non ha nascosta la sua faccia da ui; ma quand’ha gridato a lui, ei l’ha esaudito.

25 Tu sei l’argomento della mia lode nella grande assemblea; io adempirò i miei voti in presenza di quelli che ti temono.

26 Gli umili mangeranno e saranno saziati; quei che cercano l’Eterno lo loderanno; il loro cuore vivrà in perpetuo.

27 Tutte le estremità della terra si ricorderan dell’Eterno e si convertiranno a lui; e tutte le famiglie delle nazioni adoreranno nel tuo cospetto.

28 Poiché all’Eterno appartiene il regno, ed egli signoreggia sulle nazioni.

29 Tutti gli opulenti della terra mangeranno e adoreranno; tutti quelli che scendon nella polvere e non possono mantenersi in vita s’inchineranno dinanzi a lui.

30 La posterità lo servirà; si parlerà del Signore alla ventura generazione.

31 Essi verranno e proclameranno la sua giustizia, al popolo che nascerà diranno come egli ha operato.