1 Günah fısıldar kötü insana, 2 Yüreğinin dibinden: 2 Tanrı korkusu yoktur onda.

2 Kendini öyle beğenmiş ki, 2 Suçunu görmez, ondan tiksinmez.

3 Ağzından kötülük ve yalan akar, 2 Akıllanmaktan, iyilik yapmaktan vazgeçmiş.

4 Yatağında bile fesat düşünür, 2 Olumsuz yolda direnir, reddetmez kötülüğü.

5 Ya RAB, sevgin göklere, 2 Sadakatin gökyüzüne erişir.

6 Doğruluğun ulu dağlara benzer, 2 Adaletin uçsuz bucaksız enginlere. 2 İnsanı da, hayvanı da koruyan sensin, ya RAB.

7 Sevgin ne değerli, ey Tanrı! 2 Kanatlarının gölgesine sığınır insanoğlu.

8 Evindeki bolluğa doyarlar, 2 Zevklerinin ırmağından içirirsin onlara.

9 Çünkü yaşam kaynağı sensin, 2 Senin ışığınla aydınlanırız.

10 Sürekli göster 2 Seni tanıyanlara sevgini, 2 Yüreği temiz olanlara doğruluğunu.

11 Gururlunun ayağı bana varmasın, 2 Kötülerin eli beni kovmasın.

12 Kötülük yapanlar oracıkta düştüler, 2 Yıkıldılar, kalkamazlar artık.

1 Per il Capo de’ musici. Di Davide, servo dell’Eterno.} L’iniquità parla all’empio nell’intimo del suo cuore; non c’è timor di io davanti ai suoi occhi.

2 Essa lo lusinga che la sua empietà non sarà scoperta né presa in odio.

3 Le parole della sua bocca sono iniquità e frode; egli ha cessato d’esser savio e di fare il bene.

4 Egli medita iniquità sopra il suo letto; si tiene nella via che non è buona; non aborre il male.

5 O Eterno, la tua benignità va fino al cielo, e la tua fedeltà fino alle nuvole.

6 La tua giustizia è come le montagne di Dio, i tuoi giudizi sono un grande abisso. O Eterno, tu conservi uomini e bestie.

7 O Dio, com’è preziosa la tua benignità! Perciò i figliuoli degli uomini si rifugiano all’ombra delle tue ali,

8 son saziati dell’abbondanza della tua casa, e tu li abbeveri al torrente delle tue delizie.

9 Poiché in te è la fonte della vita, e per la tua luce noi vediamo la luce.

10 Continua la tua benignità verso di quelli che ti conoscono, e la tua giustizia verso i retti di cuore.

11 Non mi venga sopra il piè del superbo, e la mano degli empi non mi metta in fuga.

12 Ecco là, gli operatori d’iniquità sono caduti; sono atterrati, e non possono risorgere.