1 Jen kun justeco regos reĝo, kaj princoj administros laŭleĝe.
2 Kaj ĉiu estos kiel ŝirmilo kontraŭ vento, kiel rifuĝejo kontraŭ pluvego, kiel torentoj da akvo en la stepo, kiel ombro de peza roko en lando dezerta.
3 La okuloj de vidantoj ne estos fermitaj, kaj la oreloj de aŭdantoj atentos.
4 Kaj la koro de senprudentuloj lernos scion, kaj la lango de balbutantoj parolos rapide kaj klare.
5 Oni ne plu nomos malnoblulon noblulo, kaj pri avarulo oni ne plu diros, ke li estas bonfaranto.
6 Ĉar malnoblulo parolas malnoblaĵon, kaj lia koro faras malbonagojn, agante hipokrite kaj parolante pri la Eternulo malveraĵon, senmanĝigante la animon de malsatanto kaj forprenante trinkaĵon de soifanto.
7 La iloj de malpiulo estas malbonaj; li havas intencojn malvirtajn, por pereigi malriĉulojn per vortoj mensogaj, eĉ kiam la senhavulo diras pravaĵon.
8 Sed noblulo havas intencojn noblajn, kaj li restas en nobleco.
9 Virinoj senzorgaj, leviĝu, aŭskultu mian voĉon; filinoj ne pensantaj pri danĝero, atentu miajn vortojn.
10 Post tagoj kaj jaro vi ektremos, ho senzorgulinoj; ĉar finita estos la vinberrikolto, ne plu estos enkolektado de fruktoj.
11 Maltrankviliĝu, ho senzorgaj; ektremu, ne pensantaj pri danĝero; senvestigu kaj nudigu vin kaj zonu la lumbojn.
12 Oni ploros pri la abundo, pri la ĉarmaj kampoj, pri la fruktoriĉaj vinberĝardenoj.
13 Sur la tero de mia popolo kreskos pikarbustoj kaj dornoj, ankaŭ sur ĉiuj domoj de gajeco de la brua urbo.
14 Ĉar la palacoj estos forlasitaj, la bruo de la urbo malaperos, la fortikaĵoj kaj turoj fariĝos por ĉiam anstataŭaĵo de kavernoj, ĝojloko por sovaĝaj azenoj, paŝtiĝejo por brutaroj;
15 ĝis verŝiĝos sur nin spirito de supre kaj la dezerto fariĝos fruktodona kampo kaj la fruktodona kampo estos rigardata kiel arbaro.
16 Kaj justeco ekloĝos en la dezerto, kaj vero sidos sur la fruktodona kampo.
17 Kaj produkto de justeco estos paco, kaj akiro de justeco estos trankvileco kaj sendanĝereco por ĉiam.
18 Kaj mia popolo loĝos en loĝejo paca kaj en sidejoj sendanĝeraj kaj en ripozejoj senzorgaj,
19 kaj disŝutiĝos kiel hajlo sur la deklivoj de arbaro, kaj malsupre en la valo etendiĝos la urbo.
20 Feliĉaj estas vi, kiuj semas super ĉiu akvo, kiuj lasas en libereco la piedojn de la bovo kaj de la azeno.
1 看哪！ 必有一王凭公义执政， 必有众领袖按公平治理。
2 必有一人像避风所， 和避暴雨的隐密处， 像干旱之地的溪水， 又像疲乏之地的磐石阴影。
3 那时， 能看见事物者的眼睛， 必不再昏暗； 能听到事物者的耳朵， 必然倾听。
4 性急者的心必明白知识， 口吃者的舌头必说话清楚。
5 愚顽人不再被称为高尚， 恶棍也不再被称为大方。
6 因为愚顽人说的是愚顽话， 他心里所想的是罪孽， 惯行亵渎 神的事， 说错谬的话攻击耶和华， 使饥饿的人仍空着肚子， 使口渴的人仍无水可喝。
7 至于恶棍， 他的手段是邪恶的， 他图谋恶计， 用虚假的言语毁灭困苦的人， 即使在穷乏人讲公理的时候， 他也是这样。
8 高尚的人却筹谋高尚的事， 他也必坚持这些高尚的事。
9 安逸的妇女啊！ 你们要起来， 听我的声音； 无忧无虑的女子啊！ 你们要侧耳听我的话。
10 无忧无虑的女子啊！ 再过一年多， 你们就必受困扰， 因为没有葡萄可摘， 收禾稼的日子也没有来。
11 安逸的妇女啊！ 你们要受震惊。无忧无虑的女子啊！ 你们要受困扰了， 脱去衣服， 赤着身子， 以麻布束腰吧。
12 你们要为美好的田地和多结果子的葡萄树捶胸哀哭。
13 也为那些在我子民的土地上长起来的荆棘和蒺藜而哀哭， 为那欢乐的城和所有快乐的房屋， 也是这样。
14 因为宫殿必被丢弃， 热闹的城市也被撇下， 山冈和守望楼必永远成为洞穴， 作了野驴喜欢的地方和羊群的草场。
15 等到圣灵从高处倾倒在我们身上， 旷野变为肥田， 肥田被看为树林的时候，
16 公平就必居在旷野中， 公义必住在肥田里。
17 公义的果效必是平安， 公义的效验必是平静与安稳， 直到永远。
18 那时， 我的子民必住在平安的居所， 安稳的住处， 不受骚扰的安息之处。
19 但在敌人的国土中， 必有冰雹降下， 打倒他们的树林， 他们的城必被夷平。
20 你们这些在各水边撒种， 又使牛驴随意走动的， 是多么有福啊！