Os pecados do povo são condenados

1 Vocês estão pensando que o Senhor perdeu a força

e não pode nos salvar?

Ou pensam que ele está surdo e não pode nos ouvir?

2 Pois são os pecados de vocês que os separam do seu Deus,

são as suas maldades que fazem com que ele se esconda de vocês

e não atenda as suas orações.

3 Vocês têm as mãos manchadas de sangue

e os dedos sujos de crimes;

vocês só sabem contar mentiras,

e os seus lábios estão sempre dizendo coisas que não prestam.

4 Não é para procurar a justiça que vão ao tribunal,

e ninguém diz a verdade ao juiz.

Todos confiam em mentiras e falsidades;

inventam maldades e praticam crimes.

5 Os seus planos perversos são como os ovos de uma cobra venenosa:

quem come os ovos morre,

e, se um se quebra,

dele sai outra cobra venenosa.

Os seus planos não prestam para nada;

parecem teias de aranha;

6 elas não servem para fazer roupa,

e ninguém pode se vestir com elas.

Tudo o que vocês fazem é mau,

todas as suas ações são criminosas.

7 Vocês correm para fazer o que é errado

e se apressam para matar pessoas inocentes;

vocês pensam somente em maltratar os outros

e, por onde passam, deixam a destruição e a desgraça.

8 Não conhecem o caminho da paz,

e todas as suas ações são injustas.

Vocês preferem seguir caminhos errados

e por isso não têm segurança.

O povo confessa os seus pecados

9 Deus ainda não nos salvou, pois temos pecado,

e por isso ele demora em nos socorrer.

Procuramos a luz, mas só encontramos a escuridão;

buscamos lugares claros, mas continuamos nas trevas.

10 Andamos apalpando as paredes como se fôssemos cegos,

como se não tivéssemos olhos;

ao meio-dia tropeçamos como se fosse de noite

e, em plena flor da idade, parecemos mortos.

11 Rugimos como ursos assustados,

gememos como pombas;

esperamos a salvação, porém ela demora;

desejamos socorro, mas ele está longe de nós.

12 Temos pecado muito contra ti, ó Deus,

e os nossos pecados nos acusam.

Não podemos esquecer as nossas maldades;

reconhecemos que somos culpados.

13 Não temos sido fiéis, temos nos revoltado contra ti

e nos afastado de ti, o nosso Deus.

Temos falado de crimes e de revoltas

e temos feito planos para enganar os outros.

14 A justiça é posta de lado,

e o direito é afastado.

A verdade anda tropeçando no tribunal,

e a honestidade não consegue chegar até lá.

15 A verdade desapareceu,

e os que procuram ser honestos são perseguidos.

Deus salvará o seu povo

O Senhor se desgostou

ao ver que não havia justiça.

16 Ele ficou espantado

quando viu que não havia ninguém que socorresse o seu povo.

Então com a sua própria força ele venceu

e, por ser o Deus justo,

conseguiu a vitória.

17 O Senhor vestiu a couraça da justiça

e pôs na cabeça o capacete da salvação;

a vingança lhe serviu de roupa,

a sua ira foi a capa que usou.

18 Ele dará a cada um o castigo que merece.

Na sua ira, castigará os seus inimigos,

e povos de países distantes receberão o que merecem.

19 Todos, desde o Leste até o Oeste,

temerão o Senhor e o seu poder.

Pois ele virá como uma forte correnteza

que é levada por um vento furioso.

20 O Senhor Deus diz:

"Eu virei a Sião como Redentor

para salvar as pessoas do meu povo que se arrependerem."

21 O Senhor diz ao seu povo:

— Esta é a aliança que vou fazer com vocês: o meu Espírito, que eu lhes dei, e os meus ensinamentos, que eu lhes entreguei, ficarão com vocês para sempre. Vocês os ensinarão aos seus filhos e aos seus descendentes, agora e para sempre. Eu, o Senhor, falei.

1 Nana, kihai i mutua te ringa o Ihowa, te tau ai te whakaora; kihai ano i taimaha tona taringa, te rongo ai ia.

2 Engari na o koutou he i wehe koutou ko to koutou Atua, na o koutou hara ano i huna ai tona mata ki a koutou, te whakarongo ai ia.

3 Kua poke hoki o koutou ringa i te toto, o koutou maihao i te he; ko o koutou ngutu kua korero teka, ko o koutou arero kei te whakapuaki i te whanoke.

4 Kahore he karanga ki te tika, kahore he tohe ki te pono; ko te horihori to ratou okiokinga, e korero teka ana ratou; ko to ratou hapu he nanakia, whanau ake te kino.

5 E paoa ana e ratou nga hua o te neke, e hanga ana e ratou te whare pungawerewere: ko te tangata e kai ana i a ratou hua ka mate, a ki te kopengia tetahi, ka puta he waipera.

6 E kore o ratou whare pungawerewere e tau hei kakahu, e kore ano ratou e whai hipoki i a ratou mahi: ko a ratou mahi he mahi na te kino, he mahi nanakia kei o ratou ringa.

7 E rere ana o ratou waewae i te kino, hohoro tonu hoki ratou ki te whakaheke i te toto harakore: ko o ratou whakaaro he whakaaro ki te kino, he whakamoti, he wawahi kei o ratou ara.

8 Kahore o ratou matauranga ki te ara o te rangimarie, kahore hoki he whakawa i o ratou ara; ko o ratou huarahi, whakakopikopikoa ake e ratou: ko te hunga katoa e haere ana na reira, e kore e mohio ki te rangimarie.

9 Na reira matara noa atu te whakawa i a tatou, te mau tatou i te tika: e taria atu ana e tatou te marama, na ko te pouri; te tiaho, na kei te haere nei tatou i te pouri.

10 E whawha ana tatou ki te taiepa ano he matapo, ae ra, me te mea ko te hunga kahore he kanohi: e tutuki ana o tatou waewae i te poutumarotanga me te mea i te ahiahi; he rite tatou ki te tupapaku i roto i nga tangata pakari.

11 Kei te ngengere tatou katoa ano he pea; ko to tatou rite kei te kukupa e tumutumu tonu ana. E tatari ana tatou ki te whakawa, heoi kua kahore; ki te whakaora, otiia kei tawhiti atu i a tatou.

12 Kua nui hoki o matou poka ke i tou aroaro, e whakaatu ana hoki o matou hara i to matou he; kei a matou nei hoki o matou poka ke, a ko o matou kino, e mohiotia ana era e matou;

13 He poka ke, he whakakahore ki a Ihowa, he peka atu i te whai i to matou Atua, he whanoke nga korero, he whakakeke; kua hapu, kua puaki i te ngakau he kupu teka.

14 Kua tahuri atu nei ki muri te whakawa, ko te tika tu mai ana i tawhiti; kua hinga hoki te pono i te waharoa, a kahore he tomokanga mo te tika.

15 Ae ra, kua kore te pono; a ko te tangata e whakarere ana i te kino ka waiho hei taonga parau. Na ka kite a Ihowa, ka kino ki tana titiro, no te mea kahore he whakawa.

16 Na titiro rawa mai ia, kahore he tangata, miharo ana ia no te mea kahore he kaiwawao; na, kei tona ringa he whakaora mona; ko tona tika, na tera ia i tautoko ake.

17 I kakahuria hoki e ia te tika hei pukupuku, ko te whakaora hei potae ki tona mahunga; kakahuria ana e ia nga kakahu o te rapu utu hei kakahu, ropia mai ana te hae hei koroka.

18 Ko tana utu ka rite ki a ratou mahi, he riri ki ona hoa whawhai, he utu ki ona hoariri; ki nga motu hoki ka homai e ia he utu.

19 Na ka wehingia te ingoa o Ihowa i te uru, tona kororia i te rawhiti. Ka haere mai hoki ia ano he awa e taheke ana, e aia ana e te manawa o Ihowa.

20 A ka haere mai te kaihoko ki Hiona, ki te hunga o Hakopa e tahuri atu ana i te poka ke, e ai ta Ihowa.

21 Ko ahau nei, ko taku kawenata tenei ki a ratou, e ai ta Ihowa: Ko toku wairua i a koe na, me aku kupu i hoatu e ahau ki tou mangai, e kore e neke atu i tou mangai, i te mangai o ou uri, i te mangai ano o nga uri o ou uri, e ai ta Ihowa, aianei a ake tonu atu.