1 Ey Tanrı, kulaklarımızla duyduk, 2 Atalarımız anlattı bize, 2 Neler yaptığını onların gününde, eski günlerde.
2 Elinle ulusları kovdun, 2 Ama atalarımıza yer verdin; 2 Halkları kırdın, 2 Ama atalarımızın yayılmasını sağladın.
3 Onlar ülkeyi kılıçla kazanmadılar, 2 Kendi bilekleriyle zafere ulaşmadılar. 2 Senin sağ elin, bileğin, yüzünün ışığı sayesinde oldu bu; 2 Çünkü sen onları sevdin.
4 Ey Tanrı, kralım sensin, 2 Buyruk ver de Yakup soyu kazansın!
5 Senin sayende düşmanlarımızı püskürteceğiz, 2 Senin adınla karşıtlarımızı ezeceğiz.
6 Çünkü ben yayıma güvenmem, 2 Kılıcım da beni kurtarmaz;
7 Ancak sensin bizi düşmanlarımızdan kurtaran, 2 Bizden nefret edenleri utanca boğan.
8 Her gün Tanrıyla övünür, 2 Sonsuza dek adına şükran sunarız. |iSela
9 Ne var ki, reddettin bizi, aşağıladın, 2 Artık ordularımızla savaşa çıkmıyorsun.
10 Düşman karşısında bizi gerilettin, 2 Bizden tiksinenler bizi soydu.
11 Kasaplık koyuna çevirdin bizi, 2 Ulusların arasına dağıttın.
12 Yok pahasına sattın halkını, 2 Üstelik satıştan hiçbir şey kazanmadan.
13 Bizi komşularımızın yüzkarası, 2 Çevremizdekilerin eğlencesi, alay konusu ettin.
14 Ulusların diline düşürdün bizi, 2 Gülüyor halklar halimize.
15 Rezilliğim gün boyu karşımda, 2 Utancımdan yerin dibine geçtim
16 Hakaret ve sövgü duya duya, 2 Öç almak isteyen düşman karşısında.
17 Bütün bunlar başımıza geldi, 2 Yine de seni unutmadık, 2 Antlaşmana ihanet etmedik,
18 Döneklik etmedik, 2 Adımlarımız senin yolundan sapmadı.
19 Oysa sen bizi ezdin, ülkemizi çakalların uğrağı ettin, 2 Üstümüzü koyu karanlıkla örttün.
20 Eğer Tanrımızın adını unutsaydık, 2 Yabancı bir ilaha ellerimizi açsaydık,
21 Tanrı bunu ortaya çıkarmaz mıydı? 2 Çünkü O yürekteki gizleri bilir.
22 Senin uğruna her gün öldürülüyoruz, 2 Kasaplık koyun sayılıyoruz.
23 Uyan, ya Rab! Niçin uyuyorsun? 2 Kalk! Sonsuza dek terk etme bizi!
24 Niçin yüzünü gizliyorsun? 2 Neden mazlum halimizi, üzerimizdeki baskıyı unutuyorsun?
25 Çünkü yere serildik, 2 Bedenimiz toprağa yapıştı.
26 Kalk, yardım et bize! 2 Kurtar bizi sevgin uğruna!
1 Ao mestre de canto. Hino dos filhos de Coré. Ó Deus, ouvimos com os nossos próprios ouvidos, nossos pais nos contaram a obra que fizestes em seus dias, nos tempos de antanho.
2 Para implantá-los, expulsastes com as vossas mãos nações pagãs; para lhes dardes lugar, abatestes povos.
3 Com efeito, não foi com sua espada que conquistaram essa terra, nem foi seu braço que os salvou, mas foi vossa mão, foi vosso braço, foi o resplendor de vossa face, porque os amastes.
4 Meu Deus, vós sois o meu rei, vós que destes as vitórias a Jacó.
5 Por vossa graça repelimos os nossos inimigos, em vosso nome esmagamos nossos adversários.
6 Não foi em meu arco que pus minha confiança, nem foi minha espada que me salvou,
7 mas fostes vós que nos livrastes de nossos inimigos e confundistes os que nos odiavam.
8 Era em Deus que em todo o tempo nos gloriávamos, e seu nome sempre celebrávamos.
9 Agora, porém, nos rejeitais e confundis; e já não ides à frente de nossos exércitos.
10 Vós nos fizestes recuar diante do inimigo, e os que nos odiavam pilharam nossos bens.
11 Entregastes-nos como ovelhas para o corte, e nos dispersastes entre os pagãos.
12 Vendestes vosso povo por um preço vil, e pouco lucrastes com esta venda.
13 Fizeste-nos o opróbrio de nossos vizinhos, irrisão e ludíbrio daqueles que nos cercam.
14 Fizestes de nós a sátira das nações pagãs, e os povos nos escarnecem à nossa vista.
15 Continuamente estou envergonhado, a confusão cobre-me a face,
16 por causa dos insultos e ultrajes de um inimigo cheio de rancor.
17 E, apesar de todos esses males que nos sobrevieram, não vos esquecemos, não violamos a vossa aliança.
18 Nosso coração não se desviou de vós, nem nossos passos se apartaram de vossos caminhos,
19 para que nos esmagueis no lugar da aflição e nos envolvais de trevas...
20 Se houvéramos olvidado o nome de nosso Deus e estendido as mãos a um deus estranho,
21 porventura Deus não o teria percebido, ele que conhece os segredos do coração?
22 Mas por vossa causa somos entregues à morte todos os dias e tratados como ovelhas de matadouro.
23 Acordai, Senhor! Por que dormis? Despertai! Não nos rejeiteis continuamente!
24 Por que ocultais a vossa face e esqueceis nossas misérias e opressões?
25 Nossa alma está prostrada até o pó, e colado no solo o nosso corpo.
26 Levantai-vos em nosso socorro e livrai-nos, pela vossa misericórdia.