Oração de um homem perseguido
Salmo de Davi. Ao regente do coro.

1 Eu te louvo, ó Deus.

Não fiques assim silencioso.

2 Os maus e os mentirosos

falam contra mim

e me caluniam.

3 Eles dizem coisas terríveis

a meu respeito

e me atacam sem motivo nenhum.

4 Eles me acusam, embora eu os ame

e tenha orado por eles.

5 Eles pagam o bem com o mal

e o amor, com o ódio.

6 Ó Deus, escolhe um juiz corrupto

para julgar o meu inimigo,

e que o seu acusador

seja um dos seus inimigos!

7 Quando for julgado,

que ele seja condenado!

Que até a sua oração

seja considerada como pecado!

8 Que o meu inimigo morra logo,

e que outra pessoa faça o trabalho

que ele fazia!

9 Que os seus filhos fiquem órfãos,

e que a sua mulher fique viúva!

10 Que os seus filhos fiquem sem lar

e sejam mendigos!

Que sejam expulsos das casas em ruínas,

onde moram!

11 Que tudo o que o meu inimigo tem

seja tomado como pagamento

das suas dívidas!

E que estranhos fiquem

com o que ele conseguiu

com o seu esforço!

12 Que ninguém seja bom para ele,

e que não haja quem cuide

dos seus filhos órfãos!

13 Que todos os seus descendentes

morram logo,

e que o seu nome seja esquecido

em pouco tempo!

14 Que o Senhor Deus nunca esqueça

dos pecados da sua mãe

e sempre lembre da maldade

dos seus antepassados!

15 Que o Senhor lembre sempre

dos pecados deles,

porém que eles mesmos

sejam completamente esquecidos!

16 Pois esse homem nunca pensou

em fazer o bem,

mas perseguiu e matou o pobre,

o necessitado e o desamparado.

17 Ele gostava de amaldiçoar:

que a maldição caia sobre ele!

Ele não gostava de abençoar:

que ninguém o abençoe!

18 Para ele, era tão fácil amaldiçoar

como se vestir.

Que as suas maldições entrem nele

como água

e cheguem até os seus ossos

como azeite!

19 Que as maldições nunca o larguem!

Que seja como a roupa que o cobre

e como o cinto que ele usa!

20 Ó Senhor Deus, paga assim

aos meus inimigos

e aos que falam mal de mim!

21 Mas, quanto a mim,

ó Senhor, meu Deus,

ajuda-me como prometeste e livra-me,

pois és bom e amoroso!

22 Eu sou pobre e necessitado;

estou ferido no fundo do coração.

23 Vou me acabando

como a sombra do anoitecer;

sou levado pelo vento

como se eu fosse um inseto.

24 De tanto eu jejuar,

os meus joelhos tremem,

e o meu corpo é pele e osso.

25 Quando os outros me veem,

caçoam de mim

e, zombando, balançam a cabeça.

26 Ajuda-me, ó Senhor, meu Deus!

Salva-me por causa do amor que tens

por mim.

27 Que os meus inimigos fiquem sabendo

que és tu que me salvas!

28 Eles podem me amaldiçoar,

mas tu me abençoarás.

Que os meus perseguidores

sejam derrotados,

e que eu, que sou teu servo,

fique alegre!

29 Que sobre os meus inimigos

caia a desgraça,

e que a humilhação os cubra

como roupa!

30 Em voz alta, darei graças

a Deus, o Senhor;

eu o louvarei na reunião do povo

31 porque ele defende o pobre

para salvá-lo daqueles que o condenam

à morte.

1 A karmesternek: Dávid zsoltára. Dicsérlek téged, Istenem, ne maradj néma!

2 Mert bűnösök és alattomosok tátották fel szájukat ellenem, hazug nyelvvel beszélnek velem.

3 Gyűlölködő szavakkal vettek körül, ok nélkül harcolnak ellenem.

4 Szeretetemre vádaskodással felelnek, de én imádkozom.

5 Rosszal fizetnek nekem a jóért, gyűlölettel a szeretetért.

6 Állíts szembe vele egy bűnös embert, és vádló álljon jobbja felől!

7 A törvénykezésből bűnösként kerüljön ki, még az imádsága is váljék vétekké!

8 Kevés ideig éljen, tisztségét más kapja meg!

9 Fiai maradjanak árván, felesége pedig özvegyen!

10 Szüntelenül bolyongjanak és kéregessenek fiai, a romok között keresgéljenek!

11 Foglalja le mindenét a hitelező, idegenek fosszák meg szerzeményétől!

12 Senki se maradjon hűséges hozzá, senki se könyörüljön árváin!

13 Irtsák ki az utódait, már a következő nemzedék feledje el nevüket!

14 Még ősei bűnére is emlékezzék az ÚR, anyjának vétkét se felejtse el!

15 Legyenek ezek mindig az ÚR előtt, emléküket pedig irtsa ki a földről!

16 Mivel nem volt gondja arra, hogy másokkal szeretettel bánjon, hanem a nyomorult és szegény embert, a megtört szívűt halálba kergette.

17 Szerette az átkot: érje is utol! Nem telt kedve az áldásban: maradjon is távol tőle!

18 Magára vette az átkot, mint a ruhát: hatoljon bele, mint a víz, csontjaiba, mint az olaj!

19 Az legyen ruhája, amely befedi, és öve, melyet állandóan visel!

20 Ezzel büntesse meg vádlóimat az ÚR, akik rosszat mondanak rólam!

21 De te, URam, Uram, tégy jót velem nevedért! Jóságos szereteteddel ments meg engem!

22 Mert én nyomorult és szegény vagyok, a szívem is sajog bennem.

23 Mint megnyúlt árnyéknak, úgy kell elmennem, elsöpörnek, mint a sáskát.

24 Térdem rogyadozik a koplalás miatt, testem lefogyott, sovány.

25 Gyalázatos lettem az emberek előtt, néznek rám, és fejüket csóválják.

26 Segíts meg, URam, Istenem! Szabadíts meg kegyelmesen!

27 Hadd tudják meg, hogy ez a te kezed műve, hogy te tetted ezt, URam!

28 Ha ők átkoznak is, te megáldasz, ha rám támadnak, megszégyenülnek, szolgád pedig örülni fog.

29 Vádlóimat borítsa gyalázat, lepje el őket a szégyen, mint egy köpeny!

30 Hangos szóval magasztalom az URat, és dicsérem őt a sokaság előtt,

31 mert odaáll a szegény pártjára, megszabadítja a halálos ítélettől.