Ninguém escapa da morte
Salmo do grupo de Corá. Ao regente do coro.

1 Povos, escutem bem isto!

Ouçam, todos os moradores do mundo,

2 tanto os poderosos como os humildes,

tanto os ricos como os pobres!

3 Os meus pensamentos serão claros;

falarei palavras de sabedoria.

4 Vou dar atenção aos provérbios

e, enquanto toco a minha lira,

vou explicá-los.

5 Eu não sinto medo

nas horas de perigo,

quando os meus inimigos me cercam.

6 Esses perversos confiam

nas suas riquezas

e se orgulham

das suas grandes fortunas.

7 Mas ninguém pode salvar a si mesmo,

nem pagar a Deus

o preço da sua vida,

8 pois não há dinheiro que pague

a vida de alguém.

Por mais dinheiro

que uma pessoa tenha,

9 isso não garante que ela

nunca vá morrer,

que ela vá viver para sempre.

10 Todo mundo vê

que até os sábios morrem,

e morrem também os tolos

e os ignorantes.

E todos deixam as suas riquezas

para os outros.

11 As suas sepulturas

são os seus lares perpétuos,

onde eles ficam para sempre,

ainda que tenham possuído

muitas terras.

12 O ser humano,

por mais importante que seja,

não pode escapar da morte;

como os animais morrem,

ele também morre.

13 Reparem no que acontece

com os que confiam em si mesmos;

vejam o fim daqueles

que estão satisfeitos

com as suas riquezas.

14 O pastor deles — a morte — os leva,

e eles são condenados a morrer

como se fossem ovelhas.

De manhã, as pessoas corretas

os vencerão;

os corpos deles apodrecerão

na sepultura,

longe dos seus lares.

15 Porém Deus me livrará

do poder da morte,

pois ele me receberá.

16 Não se preocupem

quando alguém fica rico,

e a sua riqueza aumenta

cada vez mais.

17 Pois, quando morrer,

ele não poderá levar nada;

a sua riqueza não irá com ele

para a sepultura.

18 Ainda que esteja contente

com a sua vida

e seja elogiado por ter sucesso,

19 ele, quando morrer, vai reunir-se

com os seus antepassados

no lugar onde a escuridão

dura para sempre.

20 O ser humano,

por mais importante que seja,

não pode escapar da morte;

como os animais morrem,

ele também morre.

1 A karmesternek: Kórah fiainak zsoltára. Halljátok ezt mind, ti népek, figyeljen a világ minden lakója,

2 közemberek és előkelők, gazdag és szegény egyaránt!

3 Bölcs dolgokat beszél majd szám, szívem gondolatai értelmesek.

4 Példázatra figyel fülem, hárfakísérettel adom elő talányomat.

5 Miért féljek a gonosz napokon, ha körülvesz az alattomosok bűne,

6 akik vagyonukban bíznak, és nagy gazdagságukkal dicsekszenek?

7 Hiszen senki sem válthatja meg magát, nem adhat magáért váltságdíjat Istennek.

8 Mert olyan drága az élet váltsága, hogy végképp le kell tennie róla,

9 még ha örökké élne is, és nem látná meg a sírgödröt.

10 Pedig meglátja! Meghalnak a bölcsek, a bolond és ostoba is elpusztul, és másokra hagyják vagyonukat.

11 Azt képzelik, hogy házuk örökké megmarad, lakásuk nemzedékről nemzedékre, földeket neveznek el róluk.

12 De a gazdag ember sem marad meg, hasonló az állatokhoz, amelyek kimúlnak.

13 Ez a bolondok sorsa, és követik őket azok, akiknek tetszik beszédük. (Szela.)

14 Mint juhok kerülnek a holtak hazájába, a halál lesz a pásztoruk. Alakjuk eltűnik a holtak hazájában, nem lesz lakásuk. Reggelre a becsületesek uralkodnak.

15 De Isten engem kivált a holtak hazájából, és magához fog venni. (Szela.)

16 Ne törődj azzal, ha valaki meggazdagszik, ha sok kincs lesz is házában.

17 Úgysem vihet magával semmit, ha meghal, nem követi kincse.

18 Bár életében áldottnak tartja magát, és dicsérik, hogy jól megy sora,

19 mégis őseinek nemzedékéhez kerül, soha többé nem lát napvilágot.

20 Mert a gazdag ember sem marad meg, hasonló az állatokhoz, amelyek kimúlnak.