1 My God, my God, why have you forsaken me?

Why are you so far from helping me, and from the words of my groaning?

2 My God, I cry in the daytime, but you don’t answer;

in the night season, and am not silent.

3 But you are holy,

you who inhabit the praises of Israel.

4 Our fathers trusted in you.

They trusted, and you delivered them.

5 They cried to you, and were delivered.

They trusted in you, and were not disappointed.

6 But I am a worm, and no man;

a reproach of men, and despised by the people.

7 All those who see me mock me.

They insult me with their lips. They shake their heads, saying,

8 "He trusts in Yahweh.

Let him deliver him.

Let him rescue him, since he delights in him."

9 But you brought me out of the womb.

You made me trust while at my mother’s breasts.

10 I was thrown on you from my mother’s womb.

You are my God since my mother bore me.

11 Don’t be far from me, for trouble is near.

For there is no one to help.

12 Many bulls have surrounded me.

Strong bulls of Bashan have encircled me.

13 They open their mouths wide against me,

lions tearing prey and roaring.

14 I am poured out like water.

All my bones are out of joint.

My heart is like wax.

It is melted within me.

15 My strength is dried up like a potsherd.

My tongue sticks to the roof of my mouth.

You have brought me into the dust of death.

16 For dogs have surrounded me.

A company of evildoers have enclosed me.

They have pierced my hands and feet.

17 I can count all of my bones.

They look and stare at me.

18 They divide my garments among them.

They cast lots for my clothing.

19 But don’t be far off, Yahweh.

You are my help. Hurry to help me!

20 Deliver my soul from the sword,

my precious life from the power of the dog.

21 Save me from the lion’s mouth!

Yes, you have rescued me from the horns of the wild oxen.

22 I will declare your name to my brothers.

Among the assembly, I will praise you.

23 You who fear Yahweh, praise him!

All you descendants of Jacob, glorify him!

Stand in awe of him, all you descendants of Israel!

24 For he has not despised nor abhorred the affliction of the afflicted,

Neither has he hidden his face from him;

but when he cried to him, he heard.

25 My praise of you comes in the great assembly.

I will pay my vows before those who fear him.

26 The humble shall eat and be satisfied.

They shall praise Yahweh who seek after him.

Let your hearts live forever.

27 All the ends of the earth shall remember and turn to Yahweh.

All the relatives of the nations shall worship before you.

28 For the kingdom is Yahweh’s.

He is the ruler over the nations.

29 All the rich ones of the earth shall eat and worship.

All those who go down to the dust shall bow before him,

even he who can’t keep his soul alive.

30 Posterity shall serve him.

Future generations shall be told about the Lord.

31 They shall come and shall declare his righteousness to a people that shall be born,

for he has done it.

1 Al la ĥorestro. Por ario:Matenkrepuska Cervino. Psalmo de David. Mia Dio, mia Dio, kial Vi forlasis min, Kaj estas malproksima de mia savo, de miaj plendaj paroloj?

2 Mia Dio, mi vokas en la tago, kaj Vi ne respondas; En la nokto, kaj mi ne trovas trankvilon.

3 Sed Vi estas sankta, Ho Vi, kiu loĝas inter la glorado de Izrael.

4 Vin fidis niaj patroj; Ili fidis, kaj Vi ilin helpis.

5 Al Vi ili kriadis kaj estis savataj; Vin ili fidis, kaj ili ne devis honti.

6 Sed mi estas vermo kaj ne homo; Mokata de la homoj, malestimata de la popolo.

7 Ĉiuj, kiuj min vidas, insultas min, Malfermegas la buŝon, balancas la kapon, dirante:

8 Li apogis sin al la Eternulo:Tiu helpu lin; Tiu savu lin, se Li amas lin.

9 Vi eltiris ja min el la ventro, Vi zorgis pri mi sur la brusto de mia patrino.

10 Al Vi mi estis ĵetita de post la momento de mia naskiĝo; De la ventro de mia patrino Vi estas mia Dio.

11 Ne malproksimiĝu de mi, Ĉar malfeliĉo estas proksima, kaj helpanton mi ne havas.

12 Ĉirkaŭis min multaj bovoj, Fortaj bovoj Baŝanaj stariĝis ĉirkaŭ mi.

13 Ili malfermegis kontraŭ mi siajn buŝojn, Kiel leono ŝiranta kaj krieganta.

14 Kiel akvo mi disverŝiĝis, Kaj disiĝis ĉiuj miaj ostoj; Mia koro fariĝis kiel vakso, Fandiĝis en mia interno.

15 Mia forto elsekiĝis kiel peco da poto; Mia lango algluiĝis al mia palato; Kaj Vi metas min en tomban polvon.

16 Ĉar ĉirkaŭis min hundoj; Amaso da malbonuloj staras ĉirkaŭ mi; Ili mordas miajn manojn kaj piedojn.

17 Mi povas kalkuli ĉiujn miajn ostojn; Ili rigardas kaj konstante rigardas.

18 Ili dividas miajn vestojn inter si, Pri mia tuniko ili lotas.

19 Sed Vi, ho Eternulo, ne malproksimiĝu; Mia forto, rapidu, por helpi min.

20 Savu de la glavo mian animon, Mian solan savu de la hundo.

21 Savu min de buŝo de leono, Kaj helpu min kontraŭ kornoj de bubaloj.

22 Mi predikos Vian nomon al miaj fratoj; En la mezo de popola kunveno mi Vin gloros.

23 Respektantoj de la Eternulo, gloru Lin; Tuta semo de Jakob, honoru Lin; Tuta semo de Izrael, estimegu Lin.

24 Ĉar Li ne malŝatis kaj ne malestimis la suferojn de premato, Kaj ne kaŝis antaŭ li Sian vizaĝon; Sed aŭskultis lin, kiam tiu kriis al Li.

25 Vin mi gloros en granda komunumo; Mi plenumos miajn promesojn antaŭ Liaj respektantoj.

26 La humiluloj manĝu kaj satiĝu, Gloru la Eternulon Liaj serĉantoj; Via koro vivu eterne.

27 Rememoros kaj revenos al la Eternulo ĉiuj finoj de la mondo; Kaj kliniĝos antaŭ Vi ĉiuj popolaj familioj.

28 Ĉar al la Eternulo apartenas la reĝado; Li reĝas super la popoloj.

29 Manĝos kaj kliniĝos ĉiuj grasuloj de la tero; Antaŭ Li genufleksos ĉiuj forirantaj al la tombo Kaj nepovantaj konservi sian animon viva.

30 Naskotaro Lin servos; Oni predikos pri mia Sinjoro al la estonta generacio.

31 Al naskota popolo oni venos kaj predikos Pri Lia justeco kaj pri Liaj faroj.