1 We have heard with our ears, God;

our fathers have told us what work you did in their days,

in the days of old.

2 You drove out the nations with your hand,

but you planted them.

You afflicted the peoples,

but you spread them abroad.

3 For they didn’t get the land in possession by their own sword,

neither did their own arm save them;

but your right hand, your arm, and the light of your face,

because you were favorable to them.

4 God, you are my King.

Command victories for Jacob!

5 Through you, we will push down our adversaries.

Through your name, we will tread down those who rise up against us.

6 For I will not trust in my bow,

neither will my sword save me.

7 But you have saved us from our adversaries,

and have shamed those who hate us.

8 In God we have made our boast all day long.

We will give thanks to your name forever. Selah.

9 But now you rejected us, and brought us to dishonor,

and don’t go out with our armies.

10 You make us turn back from the adversary.

Those who hate us take plunder for themselves.

11 You have made us like sheep for food,

and have scattered us among the nations.

12 You sell your people for nothing,

and have gained nothing from their sale.

13 You make us a reproach to our neighbors,

a scoffing and a derision to those who are around us.

14 You make us a byword among the nations,

a shaking of the head among the peoples.

15 All day long my dishonor is before me,

and shame covers my face,

16 at the taunt of one who reproaches and verbally abuses,

because of the enemy and the avenger.

17 All this has come on us,

yet we haven’t forgotten you.

We haven’t been false to your covenant.

18 Our heart has not turned back,

neither have our steps strayed from your path,

19 though you have crushed us in the haunt of jackals,

and covered us with the shadow of death.

20 If we have forgotten the name of our God,

or spread out our hands to a strange god,

21 won’t God search this out?

For he knows the secrets of the heart.

22 Yes, for your sake we are killed all day long.

We are regarded as sheep for the slaughter.

23 Wake up!

Why do you sleep, Lord?

Arise!

Don’t reject us forever.

24 Why do you hide your face,

and forget our affliction and our oppression?

25 For our soul is bowed down to the dust.

Our body clings to the earth.

26 Rise up to help us.

Redeem us for your loving kindness’ sake.

1 Al la ĥorestro. Instruo de la Koraĥidoj. Ho Dio, per niaj oreloj ni aŭdis, niaj patroj rakontis al ni, Kion Vi faris en iliaj tagoj, en tempo antikva.

2 Vi per Via mano forpelis popolojn, kaj ilin Vi enloĝigis; Popolojn Vi pereigis, kaj ilin Vi vastigis.

3 Ĉar ne per sia glavo ili akiris la teron, Kaj ne ilia brako helpis ilin; Sed nur Via dekstra mano kaj Via brako kaj la lumo de Via vizaĝo, Ĉar Vi ilin favoris.

4 Vi estas mia Reĝo, ho Dio; Disponu helpon al Jakob.

5 Per Vi ni disbatos niajn malamikojn; Per Via nomo ni piedpremos niajn kontraŭbatalantojn.

6 Ĉar ne mian pafarkon mi fidas, Mia glavo min ne helpos.

7 Sed Vi helpas nin kontraŭ niaj malamikoj, Kaj niajn malamantojn Vi kovras per honto.

8 Dion ni gloros ĉiutage, Kaj Vian nomon ni dankos eterne. Sela.

9 Tamen Vi nin forlasis kaj hontigis, Kaj Vi ne eliras kun nia militistaro.

10 Vi devigas nin forkuri de nia malamiko, Ke niaj malamantoj nin prirabu;

11 Vi fordonas nin por formanĝo, kiel ŝafojn, Kaj inter la popolojn Vi disĵetis nin;

12 Vi vendis Vian popolon por nenio, Kaj prenis por ili nenian prezon;

13 Vi faris nin malestimataĵo por niaj najbaroj, Mokataĵo kaj insultataĵo por niaj ĉirkaŭantoj;

14 Vi faris nin instrua ekzemplo por la popoloj, Ke la nacioj balancas pri ni la kapon.

15 Ĉiutage mia malhonoro estas antaŭ mi, Kaj honto kovras mian vizaĝon,

16 Pro la voĉo de mokanto kaj insultanto, Antaŭ la vizaĝo de malamiko kaj venĝanto.

17 Ĉio tio trafis nin, sed ni Vin ne forgesis, Kaj ni ne perfidiĝis al Via interligo.

18 Ne retiriĝis nia koro, Kaj niaj paŝoj ne deflankiĝis de Via vojo.

19 Kiam Vi batis nin sur loko de ŝakaloj Kaj kovris nin per ombro de morto,

20 Tiam se ni forgesus la nomon de nia Dio Kaj ni etendus niajn manojn al fremda dio:

21 Ĉu Dio tion ne trovus? Li ja scias la sekretojn de la koro.

22 Pro Vi ni ja estas mortigataj ĉiutage; Oni rigardas nin kiel ŝafojn por buĉo.

23 Leviĝu, kial Vi dormas, mia Sinjoro? Vekiĝu, ne forpuŝu por ĉiam.

24 Kial Vi kaŝas Vian vizaĝon, Forgesas nian mizeron kaj nian suferon?

25 Nia animo estas ja ĵetita en la polvon; Nia korpo kliniĝis al la tero.

26 Leviĝu; helpu kaj savu nin pro Via boneco.