1 Hear my teaching, my people.
Turn your ears to the words of my mouth.
2 I will open my mouth in a parable.
I will utter dark sayings of old,
3 which we have heard and known,
and our fathers have told us.
4 We will not hide them from their children,
telling to the generation to come the praises of Yahweh,
his strength, and his wondrous deeds that he has done.
5 For he established a covenant in Jacob,
and appointed a teaching in Israel,
which he commanded our fathers,
that they should make them known to their children;
6 that the generation to come might know, even the children who should be born;
who should arise and tell their children,
7 that they might set their hope in God,
and not forget God’s deeds,
but keep his commandments,
8 and might not be as their fathers—
a stubborn and rebellious generation,
a generation that didn’t make their hearts loyal,
whose spirit was not steadfast with God.
9 The children of Ephraim, being armed and carrying bows,
turned back in the day of battle.
10 They didn’t keep God’s covenant,
and refused to walk in his law.
11 They forgot his doings,
his wondrous deeds that he had shown them.
12 He did marvelous things in the sight of their fathers,
in the land of Egypt, in the field of Zoan.
13 He split the sea, and caused them to pass through.
He made the waters stand as a heap.
14 In the daytime he also led them with a cloud,
and all night with a light of fire.
15 He split rocks in the wilderness,
and gave them drink abundantly as out of the depths.
16 He brought streams also out of the rock,
and caused waters to run down like rivers.
17 Yet they still went on to sin against him,
to rebel against the Most High in the desert.
18 They tempted God in their heart
by asking food according to their desire.
19 Yes, they spoke against God.
They said, "Can God prepare a table in the wilderness?
20 Behold, he struck the rock, so that waters gushed out,
and streams overflowed.
Can he give bread also?
Will he provide meat for his people?"
21 Therefore Yahweh heard, and was angry.
A fire was kindled against Jacob,
anger also went up against Israel,
22 because they didn’t believe in God,
and didn’t trust in his salvation.
23 Yet he commanded the skies above,
and opened the doors of heaven.
24 He rained down manna on them to eat,
and gave them food from the sky.
25 Man ate the bread of angels.
He sent them food to the full.
26 He caused the east wind to blow in the sky.
By his power he guided the south wind.
27 He also rained meat on them as the dust,
winged birds as the sand of the seas.
28 He let them fall in the middle of their camp,
around their habitations.
29 So they ate, and were well filled.
He gave them their own desire.
30 They didn’t turn from their cravings.
Their food was yet in their mouths,
31 when the anger of God went up against them,
killed some of their strongest,
and struck down the young men of Israel.
32 For all this they still sinned,
and didn’t believe in his wondrous works.
33 Therefore he consumed their days in vanity,
and their years in terror.
34 When he killed them, then they inquired after him.
They returned and sought God earnestly.
35 They remembered that God was their rock,
the Most High God, their redeemer.
36 But they flattered him with their mouth,
and lied to him with their tongue.
37 For their heart was not right with him,
neither were they faithful in his covenant.
38 But he, being merciful, forgave iniquity, and didn’t destroy them.
Yes, many times he turned his anger away,
and didn’t stir up all his wrath.
39 He remembered that they were but flesh,
a wind that passes away, and doesn’t come again.
40 How often they rebelled against him in the wilderness,
and grieved him in the desert!
41 They turned again and tempted God,
and provoked the Holy One of Israel.
42 They didn’t remember his hand,
nor the day when he redeemed them from the adversary;
43 how he set his signs in Egypt,
his wonders in the field of Zoan,
44 he turned their rivers into blood,
and their streams, so that they could not drink.
45 He sent among them swarms of flies, which devoured them;
and frogs, which destroyed them.
46 He also gave their increase to the caterpillar,
and their labor to the locust.
47 He destroyed their vines with hail,
their sycamore fig trees with frost.
48 He also gave over their livestock to the hail,
and their flocks to hot thunderbolts.
49 He threw on them the fierceness of his anger,
wrath, indignation, and trouble,
and a band of angels of evil.
50 He made a path for his anger.
He didn’t spare their soul from death,
but gave their life over to the pestilence,
51 and struck all the firstborn in Egypt,
the chief of their strength in the tents of Ham.
52 But he led out his own people like sheep,
and guided them in the wilderness like a flock.
53 He led them safely, so that they weren’t afraid,
but the sea overwhelmed their enemies.
54 He brought them to the border of his sanctuary,
to this mountain, which his right hand had taken.
55 He also drove out the nations before them,
allotted them for an inheritance by line,
and made the tribes of Israel to dwell in their tents.
56 Yet they tempted and rebelled against the Most High God,
and didn’t keep his testimonies,
57 but turned back, and dealt treacherously like their fathers.
They were twisted like a deceitful bow.
58 For they provoked him to anger with their high places,
and moved him to jealousy with their engraved images.
59 When God heard this, he was angry,
and greatly abhorred Israel,
60 so that he abandoned the tent of Shiloh,
the tent which he placed among men,
61 and delivered his strength into captivity,
his glory into the adversary’s hand.
62 He also gave his people over to the sword,
and was angry with his inheritance.
63 Fire devoured their young men.
Their virgins had no wedding song.
64 Their priests fell by the sword,
and their widows couldn’t weep.
65 Then the Lord awakened as one out of sleep,
like a mighty man who shouts by reason of wine.
66 He struck his adversaries backward.
He put them to a perpetual reproach.
67 Moreover he rejected the tent of Joseph,
and didn’t choose the tribe of Ephraim,
68 But chose the tribe of Judah,
Mount Zion which he loved.
69 He built his sanctuary like the heights,
like the earth which he has established forever.
70 He also chose David his servant,
and took him from the sheepfolds;
71 from following the ewes that have their young,
he brought him to be the shepherd of Jacob, his people,
and Israel, his inheritance.
72 So he was their shepherd according to the integrity of his heart,
and guided them by the skillfulness of his hands.
1 Instruo de Asaf. Atentu, ho mia popolo, mian instruon; Klinu vian orelon al la paroloj de mia buŝo.
2 Mi malfermos per sentenco mian buŝon; Mi eldiros enigmojn el tempo antikva.
3 Kion ni aŭdis kaj sciiĝis, Kion rakontis al ni niaj patroj,
4 Tion ni ne kaŝos antaŭ iliaj infanoj, Rakontante al venonta generacio la gloron de la Eternulo, Kaj Lian potencon, kaj Liajn miraklojn, kiujn Li faris.
5 Li starigis ateston en Jakob, Kaj en Izrael Li fiksis leĝon, Pri kiu Li ordonis al niaj patroj, Ke ili sciigu ĝin al siaj infanoj,
6 Por ke sciu estonta generacio, la infanoj, kiuj naskiĝos, Ili leviĝu kaj rakontu al siaj infanoj.
7 Ili metu sian fidon sur Dion, Kaj ili ne forgesu la farojn de Dio, Kaj ili plenumu Liajn ordonojn;
8 Kaj ili ne estu, kiel iliaj patroj, Generacio ribela kaj perfida, Generacio, kiu ne estis firma per sia koro, Nek fidela al Dio per sia spirito.
9 La filoj de Efraim, armitaj, portantaj pafarkon, Turniĝis malantaŭen en tago de batalo;
10 Ili ne plenumis la interkonsenton de Dio, Kaj rifuzis sekvi Lian instruon;
11 Kaj ili forgesis Liajn farojn, Kaj Liajn miraklojn, kiujn Li aperigis al ili.
12 Antaŭ iliaj patroj Li faris miraklojn En la lando Egipta, sur la kampo Coan.
13 Li fendis la maron kaj pasigis ilin, Kaj starigis la akvon kvazaŭ muron;
14 Kaj Li kondukis ilin tage en nubo Kaj la tutan nokton en la lumo de fajro;
15 Li fendis ŝtonojn en la dezerto, Kaj trinkigis ilin kvazaŭ el granda abismo;
16 Li eligis riveretojn el roko, Kaj fluigis akvon kiel riverojn.
17 Sed ili plue pekis antaŭ Li, Ĉagrenis la Plejaltulon en la dezerto;
18 Kaj ili incitis Dion en sia koro, Petante manĝon pro sia kaprico;
19 Kaj ili parolis kontraŭ Dio, Kaj diris:Ĉu Dio povas kovri tablon en la dezerto?
20 Jen Li frapis rokon, Kaj verŝiĝis akvo kaj ekfluis riveroj: Ĉu Li povas ankaŭ panon doni? Ĉu Li pretigos ankaŭ viandon por Sia popolo?
21 Tial la Eternulo, aŭdinte, flamiĝis; Kaj fajro ekbrulis kontraŭ Jakob, Kaj leviĝis kolero kontraŭ Izrael;
22 Ĉar ili ne kredis je Dio Kaj ne fidis Lian savon.
23 Kaj Li ordonis el supre al la nuboj, Kaj Li malfermis la pordojn de la ĉielo;
24 Kaj Li pluvigis al ili manaon, por manĝi, Kaj Li donis al ili ĉielan grenon.
25 Panon de potenculoj ĉiu manĝis; Li sendis al ili manĝon satege.
26 Li kurigis tra la ĉielo venton orientan, Kaj per Sia forto Li aperigis venton sudan;
27 Kaj Li pluvigis sur ilin viandon kiel polvon, Kaj flugilajn birdojn kiel apudmaran sablon;
28 Kaj Li faligis ĉion mezen de ilia tendaro, Ĉirkaŭe de iliaj loĝejoj.
29 Kaj ili manĝis kaj tre satiĝis; Kaj Li venigis al ili tion, kion ili deziris.
30 Sed kiam ili ankoraŭ ne forlasis sian deziron Kaj ilia manĝaĵo estis ankoraŭ en ilia buŝo,
31 La kolero de Dio venis sur ilin Kaj mortigis la plej eminentajn el ili, Kaj la junulojn de Izrael ĝi faligis.
32 Malgraŭ ĉio ĉi tio ili plue ankoraŭ pekis Kaj ne kredis je Liaj mirakloj.
33 Kaj Li finigis iliajn tagojn en vanteco Kaj iliajn jarojn en teruro.
34 Kiam Li estis mortiganta ilin, tiam ili Lin ekserĉis, Returniĝis kaj fervore vokis Dion;
35 Kaj ili rememoris, ke Dio estas ilia fortikaĵo Kaj Dio la Plejalta estas ilia Liberiganto.
36 Sed ili flatis al Li per sia buŝo, Kaj per sia lango ili mensogis al Li;
37 Ĉar ilia koro ne estis firma al Li, Kaj ili ne estis fidelaj en Lia interligo.
38 Tamen Li, favorkora, pardonas pekon, kaj Li ne pereigas, Kaj Li ofte forklinis Sian koleron, Kaj Li ne eligis Sian tutan furiozon.
39 Kaj Li rememoris, ke ili estas karno, Vento, kiu iras kaj ne revenas.
40 Kiom da fojoj ili ĉagrenis Lin en la dezerto Kaj indignigis Lin en la stepo!
41 Ripete ili incitadis Dion Kaj provokis la Sanktulon de Izrael.
42 Ili ne rememoris Lian manon, La tagon, en kiu Li liberigis ilin de premanto,
43 Kiam Li faris en Egiptujo Siajn signojn Kaj Siajn miraklojn sur la kampo Coan;
44 Kiam Li ŝanĝis en sangon iliajn riverojn kaj torentojn, Ke ili ne povis trinki.
45 Li sendis sur ilin insektojn, kiuj ilin manĝis, Kaj ranojn, kiuj ilin pereigis;
46 Iliajn produktojn de la tero Li fordonis al vermoj Kaj ilian laboron al akridoj;
47 Per hajlo Li batis iliajn vinberojn, Kaj iliajn sikomorojn per frosto;
48 Li elmetis al hajlo iliajn brutojn, Kaj iliajn paŝtatarojn al fulmo;
49 Li sendis sur ilin Sian flamantan koleron, Furiozon, malbenon, kaj mizeron, Taĉmenton da malbonaj anĝeloj.
50 Li donis liberan vojon al Sia kolero, Ne ŝirmis kontraŭ la morto ilian animon, Kaj ilian vivon Li transdonis al pesto;
51 Li mortigis ĉiun unuenaskiton en Egiptujo, La komencajn fortojn en la tendoj de Ĥam.
52 Kaj Li kondukis kiel ŝafojn Sian popolon, Kaj Li kondukis ilin kiel paŝtataron tra la dezerto;
53 Li kondukis ilin en sendanĝereco, kaj ili ne timis, Kaj iliajn malamikojn kovris la maro;
54 Kaj Li venigis ilin al Sia sankta limo, Al tiu monto, kiun akiris Lia dekstra mano;
55 Li forpelis antaŭ ili popolojn, Lote disdonis ilian heredon, Kaj loĝigis en iliaj tendoj la tribojn de Izrael.
56 Sed ili incitis kaj ĉagrenis Dion la Plejaltan, Kaj Liajn leĝojn ili ne observis;
57 Ili defalis kaj perfidiĝis, kiel iliaj patroj, Returniĝis, kiel malfidinda pafarko;
58 Ili kolerigis Lin per siaj altaĵoj, Kaj per siaj idoloj ili Lin incitis.
59 Dio aŭdis kaj flamiĝis, Kaj forte ekindignis kontraŭ Izrael;
60 Li forlasis Sian loĝejon en Ŝilo, La tendon, en kiu Li loĝis inter la homoj;
61 Kaj Li fordonis en malliberecon Sian forton, Kaj Sian majeston en la manon de malamiko;
62 Kaj Li elmetis al glavo Sian popolon, Kaj kontraŭ Sia heredo Li flamiĝis.
63 Ĝiajn junulojn formanĝis fajro, Kaj ĝiaj junulinoj ne estis prikantataj;
64 Ĝiaj pastroj falis de glavo, Kaj ĝiaj vidvinoj ne ploris.
65 Sed mia Sinjoro vekiĝis kiel dormanto, Kiel fortulo, vigligita de vino.
66 Kaj Li batis ĝiajn malamikojn malantaŭen: Eternan malhonoron Li donis al ili.
67 Kaj Li malŝatis la tendon de Jozef, Kaj la tribon de Efraim Li ne elektis;
68 Sed Li elektis la tribon de Jehuda, La monton Cion, kiun Li ekamis;
69 Kaj Li konstruis Sian sanktejon kiel monton, Kaj kiel la teron Li fortikigis ĝin por ĉiam.
70 Kaj Li elektis Davidon, Sian sklavon, Kaj Li prenis lin el la staloj de ŝafoj.
71 De apud la ŝafinoj Li venigis lin, Por paŝti Lian popolon Jakob kaj Lian heredon Izrael.
72 Kaj li paŝtis ilin laŭ la fideleco de sia koro, Kaj per lertaj manoj li ilin kondukis.