1 Yahweh, the God of my salvation,

I have cried day and night before you.

2 Let my prayer enter into your presence.

Turn your ear to my cry.

3 For my soul is full of troubles.

My life draws near to Sheol.

4 I am counted among those who go down into the pit.

I am like a man who has no help,

5 set apart among the dead,

like the slain who lie in the grave,

whom you remember no more.

They are cut off from your hand.

6 You have laid me in the lowest pit,

in the darkest depths.

7 Your wrath lies heavily on me.

You have afflicted me with all your waves. Selah.

8 You have taken my friends from me.

You have made me an abomination to them.

I am confined, and I can’t escape.

9 My eyes are dim from grief.

I have called on you daily, Yahweh.

I have spread out my hands to you.

10 Do you show wonders to the dead?

Do the departed spirits rise up and praise you? Selah.

11 Is your loving kindness declared in the grave?

Or your faithfulness in Destruction?

12 Are your wonders made known in the dark?

Or your righteousness in the land of forgetfulness?

13 But to you, Yahweh, I have cried.

In the morning, my prayer comes before you.

14 Yahweh, why do you reject my soul?

Why do you hide your face from me?

15 I am afflicted and ready to die from my youth up.

While I suffer your terrors, I am distracted.

16 Your fierce wrath has gone over me.

Your terrors have cut me off.

17 They came around me like water all day long.

They completely engulfed me.

18 You have put lover and friend far from me,

and my friends into darkness.

1 Kanto-psalmo de la oraĥidoj. Al la ĥorestro. Por maĥalat-leanoto. Instruo de Heman, la Ezraĥido. Ho Eternulo, Dio de mia savo! Tage kaj nokte mi krias antaŭ Vi.

2 Mia preĝo venu antaŭ Vian vizaĝon; Klinu Vian orelon al mia ploro.

3 Ĉar mia animo trosatiĝis de malbonoj Kaj mia vivo atingis Ŝeolon.

4 Mi similiĝis al la forirantoj en la tombon; Mi fariĝis kiel viro sen fortoj,

5 Etendita inter mortintoj; Kiel mortigitoj, kuŝantaj en la tombo, Kiujn Vi jam ne rememoras Kaj kiuj estas forigitaj for de Via mano.

6 Vi metis min en la plej profundan foson, En mallumon, en abismon.

7 Pezas sur mi Via furiozo, Kaj per ĉiuj Viaj ondoj Vi min premas. Sela.

8 Vi malproksimigis de mi miajn konatojn, Vi faris min abomenaĵo por ili; Mi estas enŝlosita, kaj mi ne povas eliri.

9 Mia okulo mallumiĝis de malĝojo; Mi vokas Vin, ho Eternulo, ĉiutage, Mi etendas al Vi miajn manojn.

10 Ĉu por mortintoj Vi faros miraklojn? Ĉu malvivuloj leviĝos kaj gloros Vin? Sela.

11 Ĉu en la tombo estos rakontata Via boneco, Kaj fidindeco en la abismo?

12 Ĉu en la mallumo estos konataj Viaj mirakloj, Kaj Via justeco en la lando de forgeso?

13 Sed mi vokas al Vi, ho Eternulo, Kaj matene mia preĝo Vin renkontas.

14 Kial, ho Eternulo, Vi forpuŝas mian animon? Kial Vi kaŝas Vian vizaĝon de mi?

15 Mi estas mizera kaj senforta detempe de la juneco; Mi portas Viajn terurojn, mi konsumiĝas.

16 Venis sur min Via furiozo, Viaj timigoj min dispremas.

17 Ili ĉirkaŭas min, kiel akvo, ĉiutage; Ili tute min ĉirkaŭsieĝas.

18 Vi malproksimigis de mi amanton kaj amikon; Miaj konatoj estas en mallumo.