1 Hear this, all you peoples.

Listen, all you inhabitants of the world,

2 both low and high,

rich and poor together.

3 My mouth will speak words of wisdom.

My heart will utter understanding.

4 I will incline my ear to a proverb.

I will solve my riddle on the harp.

5 Why should I fear in the days of evil,

when iniquity at my heels surrounds me?

6 Those who trust in their wealth,

and boast in the multitude of their riches—

7 none of them can by any means redeem his brother,

nor give God a ransom for him.

8 For the redemption of their life is costly,

no payment is ever enough,

9 that he should live on forever,

that he should not see corruption.

10 For he sees that wise men die;

likewise the fool and the senseless perish,

and leave their wealth to others.

11 Their inward thought is that their houses will endure forever,

and their dwelling places to all generations.

They name their lands after themselves.

12 But man, despite his riches, doesn’t endure.

He is like the animals that perish.

13 This is the destiny of those who are foolish,

and of those who approve their sayings. Selah.

14 They are appointed as a flock for Sheol.

Death shall be their shepherd.

The upright shall have dominion over them in the morning.

Their beauty shall decay in Sheol,

far from their mansion.

15 But God will redeem my soul from the power of Sheol,

for he will receive me. Selah.

16 Don’t be afraid when a man is made rich,

when the glory of his house is increased;

17 for when he dies he will carry nothing away.

His glory won’t descend after him.

18 Though while he lived he blessed his soul—

and men praise you when you do well for yourself—

19 he shall go to the generation of his fathers.

They shall never see the light.

20 A man who has riches without understanding,

is like the animals that perish.

1 Al la ĥorestro. De la Koraĥidoj. Psalmo. Aŭskultu ĉi tion, ĉiuj popoloj; Atentu, ĉiuj loĝantoj de la mondo,

2 Kaj altrangulo kaj malaltrangulo, Riĉulo kaj malriĉulo kune.

3 Mia buŝo diros saĝaĵon, Kaj la penso de mia koro prudentaĵon.

4 Mi klinos mian orelon al sentenco; Sur harpo mi esprimos mian enigmon.

5 Kial mi devus timi en tagoj de malbono, Kiam min ĉirkaŭas la malboneco de miaj persekutantoj,

6 Kiuj fidas sian potencon Kaj fanfaronas per sia granda riĉeco?

7 Fraton tute ne liberigos homo, Nek donos al Dio elaĉeton por li

8 (Multekosta estus la elaĉeto de ilia animo, Kaj neniam tio estos),

9 Ke li restu viva eterne, Ke li ne vidu la tombon.

10 Oni ja vidas, ke saĝuloj mortas, Kaj ankaŭ malsaĝulo kaj sensciulo pereas Kaj lasas al aliaj sian havon.

11 Ilia deziro estas, ke iliaj domoj ekzistu por ĉiam, Kaj iliaj loĝejoj de generacio al generacio; Ili nomas siajn bienojn laŭ siaj nomoj.

12 Sed homo ne restas longe en honoro; Li egaliĝas al bruto buĉota.

13 Tia estas ilia vojo, ilia espero, Kaj iliaj posteuloj aprobas ilian opinion. Sela.

14 Kiel ŝafoj ili estos metataj en Ŝeolon; La morto ilin paŝtos; Kaj matene virtuloj ilin ekposedos, Kaj ilia bildo pereos en Ŝeol, perdinte loĝejon.

15 Sed Dio liberigos mian animon el la mano de Ŝeol, Ĉar Li prenos min. Sela.

16 Ne timu, kiam homo riĉiĝas, Kiam grandiĝas la gloro de lia domo.

17 Ĉar mortante li nenion prenos; Ne iros post li malsupren lia honoro.

18 Ĉar kvankam li ĝuigas sian animon dum sia vivado, Kaj oni vin laŭdas por tio, ke vi faras al vi bone,

19 Tamen li iros al la generacio de siaj patroj, Kiuj neniam vidos lumon.

20 Homo, kiu estas en honoro, sed ne havas prudenton, Estas egala al bruto buĉota.