1 God, why have you rejected us forever?

Why does your anger smolder against the sheep of your pasture?

2 Remember your congregation, which you purchased of old,

which you have redeemed to be the tribe of your inheritance:

Mount Zion, in which you have lived.

3 Lift up your feet to the perpetual ruins,

all the evil that the enemy has done in the sanctuary.

4 Your adversaries have roared in the middle of your assembly.

They have set up their standards as signs.

5 They behaved like men wielding axes,

cutting through a thicket of trees.

6 Now they break all its carved work down with hatchet and hammers.

7 They have burned your sanctuary to the ground.

They have profaned the dwelling place of your Name.

8 They said in their heart, "We will crush them completely."

They have burned up all the places in the land where God was worshiped.

9 We see no miraculous signs.

There is no longer any prophet,

neither is there among us anyone who knows how long.

10 How long, God, shall the adversary reproach?

Shall the enemy blaspheme your name forever?

11 Why do you draw back your hand, even your right hand?

Take it from your chest and consume them!

12 Yet God is my King of old,

working salvation throughout the earth.

13 You divided the sea by your strength.

You broke the heads of the sea monsters in the waters.

14 You broke the heads of Leviathan in pieces.

You gave him as food to people and desert creatures.

15 You opened up spring and stream.

You dried up mighty rivers.

16 The day is yours, the night is also yours.

You have prepared the light and the sun.

17 You have set all the boundaries of the earth.

You have made summer and winter.

18 Remember this, that the enemy has mocked you, Yahweh.

Foolish people have blasphemed your name.

19 Don’t deliver the soul of your dove to wild beasts.

Don’t forget the life of your poor forever.

20 Honor your covenant,

for haunts of violence fill the dark places of the earth.

21 Don’t let the oppressed return ashamed.

Let the poor and needy praise your name.

22 Arise, God! Plead your own cause.

Remember how the foolish man mocks you all day.

23 Don’t forget the voice of your adversaries.

The tumult of those who rise up against you ascends continually.

1 Instruo de Asaf. Kial, ho Dio, Vi forpuŝis nin por ĉiam? Kial fumas Via kolero kontraŭ la ŝafoj de Via paŝtejo?

2 Rememoru Vian komunumon, kiun Vi aĉetis en la tempo antikva, La genton de Via heredo, kiun Vi liberigis, Ĉi tiun monton Cion, sur kiu Vi loĝiĝis.

3 Direktu Viajn paŝojn al la eternaj ruinoj, Al ĉio, kion detruis malamiko en la sanktejo.

4 Krias Viaj malamikoj en Via domo, Metis tie siajn signojn.

5 Oni vidas, kiel ili levas la hakilojn Kontraŭ la lignajn plektaĵojn.

6 Kaj nun ĉiujn ĝiajn skulptaĵojn Ili dishakas per hakilo kaj marteloj.

7 Ili bruligis per fajro Vian sanktejon, Malhonore alterigis la loĝejon de Via nomo.

8 Ili diris en sia koro:Ni ruinigos ilin tute; Ili forbruligis ĉiujn domojn de Dio en la lando.

9 Niajn signojn ni ne vidis; Jam ne ekzistas profeto, Kaj neniu ĉe ni scias, kiel longe tio daŭros.

10 Kiel longe, ho Dio, mokos la premanto? Ĉu eterne la malamiko insultos Vian nomon?

11 Kial Vi retenas Vian brakon kaj Vian dekstran manon? Ekstermu ilin el Via basko.

12 Dio estas ja mia Reĝo de antikve, Li faras savon sur la tero.

13 Vi disŝiris per Via forto la maron, Vi rompis la kapojn de balenoj en la akvo;

14 Vi disbatis la kapojn de la levjatano, Vi donis ĝin por manĝo al la bestoj de la dezerto;

15 Vi elfendis fonton kaj torenton, Vi elsekigis potencajn riverojn.

16 Al Vi apartenas la tago, kaj al Vi apartenas la nokto; Vi aranĝis lumon kaj sunon;

17 Vi difinis ĉiujn limojn de la tero; La someron kaj la vintron Vi aranĝis.

18 Rememoru tion, ke malamiko insultas la Eternulon Kaj popolo malsaĝa malhonoras Vian nomon.

19 Ne fordonu al sovaĝa besto la animon de Via turto; La anaron de Viaj mizeruloj ne forgesu por ĉiam.

20 Rememoru la interligon, Ĉar ĉiuj mallumaj lokoj de la tero estas plenaj de rabejoj.

21 La suferanto ne reiru hontigita; Malriĉulo kaj mizerulo gloru Vian nomon.

22 Leviĝu, ho Dio, defendu Vian aferon; Rememoru la malhonoron, kiun malsaĝulo faras al Vi ĉiutage.

23 Ne forgesu la krion de Viaj malamikoj; La bruo de tiuj, kiuj leviĝis kontraŭ Vi, konstante kreskas.