1 א   למנצח לדוד br אמר נבל בלבו    אין אלהים br השחיתו התעיבו עלילה--    אין עשה-טוב br

2 ב   יהוה--    משמים השקיף על-בני-אדם br לראות היש משכיל--    דרש את-אלהים br

3 ג   הכל סר יחדו נאלחו    אין עשה-טוב--אין גם-אחד br

4 ד   הלא ידעו כל-פעלי-און    אכלי עמי אכלו לחם יהוה לא קראו br

5 ה   שם פחדו פחד    כי-אלהים בדור צדיק br

6 ו   עצת-עני תבישו    כי יהוה מחסהו br

7 ז   מי יתן מציון    ישועת ישראל br בשוב יהוה שבות עמו    יגל יעקב ישמח ישראל

1 Ao mestre de canto. De Davi. Diz o insensato em seu coração: Não há Deus. Corromperam-se os homens, sua conduta é abominável, não há um só que faça o bem.

2 O Senhor, do alto do céu, observa os filhos dos homens, para ver se, acaso, existe alguém sensato que busque a Deus.

3 Mas todos eles se extraviaram e se perverteram; não há mais ninguém que faça o bem, nem um, nem mesmo um só.

4 Não se emendarão esses obreiros do mal, que devoram meu povo como quem come pão? Eles que não invocam o Senhor?

5 Mas irão tremer de pavor, porque Deus está com a raça dos justos;

6 pretendeis frustrar os planos do humilde, mas o Senhor é seu refúgio.

7 Ah, que venha de Sião a salvação de Israel! Quando o Senhor tiver mudado a sorte de seu povo, Jacó exultará e Israel se alegrará.