1 Ao mestre de canto. Não destruas. Cântico de Davi. Será que realmente fazeis justiça, ó poderosos do mundo? Será que julgais pelo direito, ó filhos dos homens?

2 Não, pois em vossos corações cometeis iniqüidades, e vossas mãos distribuem injustiças sobre a terra.

3 Desde o seio materno se extraviaram os ímpios, desde o seu nascimento se desgarraram os mentirosos.

4 Semelhante ao das serpentes é o seu veneno, ao veneno da víbora surda que fecha os ouvidos

5 para não ouvir a voz dos fascinadores, do mágico que enfeitiça habilmente.

6 Ó Deus, quebrai-lhes os dentes na própria boca; parti as presas dos leões, ó Senhor.

7 Que eles se dissipem como as águas que correm, e fiquem suas flechas despontadas.

8 Passem como o caracol que deslizando se consome, sejam como o feto abortivo que não verá o sol.

9 Antes que os espinhos cheguem a aquecer vossas panelas, que o turbilhão os arrebate enquanto estão ainda verdes.

10 O justo terá a alegria de ver o castigo dos ímpios, e lavará os pés no sangue deles.

11 E os homens dirão: Sim, há recompensa para o justo; sim, há um Deus para julgar a terra.

1 Αληθως αρα λαλειτε δικαιοσυνην; κρινετε μετ' ευθυτητος, υιοι των ανθρωπων;

2 Μαλιστα εν τη καρδια εργαζεσθε αδικιας· διαμοιραζετε την αδικιαν των χειρων σας εν τη γη.

3 Απεξενωθησαν οι ασεβεις εκ μητρας· επλανηθησαν απο κοιλιας οι λαλουντες ψευδος.

4 Εχουσι φαρμακιον ως το φαρμακιον του οφεως· ειναι ομοιοι με την κωφην ασπιδα, ητις φραττει τα ωτα αυτης·

5 ητις δεν θελει να ακουση την φωνην των γοητων, των γοητευοντων τοσον επιδεξιως.

6 Θεε, συντριψον αυτων τους οδοντας εν τω στοματι αυτων· Κυριε, καταθραυσον τους κυνοδοντας των λεοντων.

7 Ας διαλυθωσιν ως υδωρ και ας ρευσωσι· θελει εκπεμψει τα βελη αυτου, εωσου εξολοθρευθωσιν.

8 Ως κοχλιας διαλυομενος ας παρελθωσιν· ως εξαμβλωμα γυναικος ας μη ιδωσι τον ηλιον.

9 Πριν αυξηθωσιν αι ακανθαι σας, ωστε να γεινωσι ραμνοι, ζωντας ως εν οργη, θελει αρπασει αυτους εν ανεμοστροβιλω.

10 Ο δικαιος θελει ευφρανθη, οταν ιδη την εκδικησιν· τους ποδας αυτου θελει νιψει εν τω αιματι του ασεβους.

11 Και εκαστος θελει λεγει, Επ' αληθειας ειναι καρπος δια τον δικαιον· επ' αληθειας ειναι Θεος, κρινων επι της γης.