1 Ao mestre de canto. Não destruas. Salmo de Asaf. Cântico. Nós vos louvamos, Senhor, nós vos louvamos; glorificamos vosso nome e anunciamos vossas maravilhas.

2 No tempo que fixei, julgarei o justo juízo.

3 Vacile, embora, a terra com todos os seus habitantes, fui eu quem deu firmeza às suas colunas.

4 Digo aos arrogantes: Não sejais insolentes; aos ímpios: Não levanteis vossa fronte,

5 não ergais contra o Altíssimo a vossa cabeça, deixai de falar a Deus com tanta insolência.

6 Não é do oriente, nem do ocidente, nem do deserto, nem das montanhas que vem a salvação.

7 Mas Deus é o juiz; a um ele abate, a outro exalta.

8 Há na mão do Senhor uma taça de vinho espumante e aromático. Dela dá de beber. E até as fezes hão de esgotá-la; hão de sorvê-la os ímpios todos da terra.

9 Eu, porém, exultarei para sempre, salmodiarei ao Deus de Jacó.

10 Abaterei todas as potências dos ímpios, enquanto o poder dos justos será exaltado.

1 Δοξολογουμεν σε, Θεε, δοξολογουμεν, διοτι πλησιον ημων ειναι το ονομα σου· κηρυττονται τα θαυμασια σου.

2 Οταν λαβω τον ωρισμενον καιρον, εγω θελω κρινει εν ευθυτητι.

3 Διελυθη η γη και παντες οι κατοικοι αυτης· εγω εστερεωσα τους στυλους αυτης. Διαψαλμα.

4 Ειπα προς τους αφρονας, μη γινεσθε αφρονες· και προς τους ασεβεις, μη υψωνετε κερας.

5 Μη υψονετε εις υψος το κερας υμων· μη λαλειτε με τραχηλον σκληρον.

6 Διοτι ουτε εξ ανατολων, ουτε εκ δυσμων, ουτε εκ της ερημου, ερχεται υψωσις.

7 Αλλ' ο Θεος ειναι ο Κριτης· τουτον ταπεινονει και εκεινον υψονει.

8 Διοτι εν τη χειρι του Κυριου ειναι ποτηριον πληρες κερασματος οινου ακρατου, και εκ τουτου θελει χυσει· πλην την τρυγιαν αυτου θελουσι στραγγισει παντες οι ασεβεις της γης και θελουσι πιει.

9 Εγω δε θελω κηρυττει διαπαντος, θελω ψαλμωδει εις τον Θεον του Ιακωβ.

10 Και παντα τα κερατα των ασεβων θελω συντριψει· τα δε κερατα των δικαιων θελουσιν υψωθη.