1 Salmo de Asaf. Levanta-se Deus na assembléia divina, entre os deuses profere o seu julgamento.

2 Até quando julgareis iniquamente, favorecendo a causa dos ímpios?

3 Defendei o oprimido e o órfão, fazei justiça ao humilde e ao pobre,

4 livrai o oprimido e o necessitado, tirai-o das garras dos ímpios.

5 Eles não querem saber nem compreender, andam nas trevas, vacilam os fundamentos da terra.

6 Eu disse: Sois deuses, sois todos filhos do Altíssimo.

7 Contudo, morrereis como simples homens e, como qualquer príncipe, caireis.

8 Levantai-vos, Senhor, para julgar a terra, porque são vossas todas as nações.

1 Ο Θεος ισταται εν τη συναξει των δυνατων· αναμεσον των θεων θελει κρινει.

2 Εως ποτε θελετε κρινει αδικως, και θελετε προσωποληπτει τους ασεβεις; Διαψαλμα.

3 Κρινατε τον πτωχον και τον ορφανον· καμετε δικαιοσυνην εις τον τεθλιμμενον και πενητα.

4 Ελευθερονετε τον πτωχον και τον πενητα· λυτρονετε αυτον εκ χειρος των ασεβων.

5 Δεν γνωριζουσιν, ουδε νοουσι· περιπατουσιν εν σκοτει· παντα τα θεμελια της γης σαλευονται.

6 Εγω ειπα, θεοι εισθε σεις και υιοι Υψιστου παντες·

7 σεις ομως ως ανθρωποι αποθνησκετε, και ως εις των αρχοντων πιπτετε.

8 Αναστα, Θεε, κρινον την γην· διοτι συ θελεις κατακληρονομησει παντα τα εθνη.