1 Toe Jakob merk dat daar koring in Egipte was, het Jakob aan sy seuns gesê: Wat kyk julle so na mekaar?

2 En hy sê: Kyk, ek het gehoor dat daar koring in Egipte is; trek daarheen af, en koop vir ons daar koring, dat ons kan lewe en nie sterwe nie.

3 Daarop het tien van Josef se broers afgetrek om koring uit Egipte te koop.

4 Maar Benjamin, die broer van Josef, het Jakob nie saam met sy broers gestuur nie; want hy het gedink: Altemit kan 'n ongeluk hom oorkom.

5 So het die seuns van Israel dan gekom om koring te koop onder diegene wat daar aangekom het; want daar was hongersnood in die land Kana„n.

6 En Josef was die maghebber oor die land, hy wat aan al die mense van die land koring verkoop het; daarom het die broers van Josef gekom en hulle voor hom met die aangesig na die aarde gebuig.

7 Sodra Josef sy broers sien, het hy hulle herken maar hom vreemd teenoor hulle gehou en hulle hard aangespreek en vir hulle gesê: Waar kom julle vandaan? En hulle antwoord: Uit die land Kanaän om voedsel te koop.

8 En Josef het sy broers herken, maar hulle het hom nie herken nie.

9 Toe dink Josef aan die drome wat hy aangaande hulle gedroom het; en hy sê vir hulle: Julle is spioene, julle het gekom om te kyk waar die land oop is.

10 Maar hulle het hom geantwoord: Nee, my heer, maar u dienaars het gekom om voedsel te koop.

11 Ons is almal seuns van een man, ons is eerlike mense; u dienaars is geen spioene nie.

12 Toe sê hy vir hulle: Nee, maar julle het gekom om te kyk waar die land oop is.

13 En hulle antwoord: U dienaars is twaalf in getal, ons is broers, seuns van een man in die land Kana„n; en kyk, die jongste is nou by ons vader, maar die een is daar nie meer nie.

14 Toe sê Josef vir hulle: Dit is wat ek julle gesê het: Julle is spioene!

15 Hieraan sal julle getoets word: so waar as Farao leef, julle sal hiervandaan nie trek tensy dat julle jongste broer hierheen kom nie.

16 Stuur een van julle, dat hy julle broer gaan haal, maar julle moet in die gevangenis bly. So sal dan julle woorde getoets word, of die waarheid by julle is of nie. So waar as Farao leef, julle is spioene!

17 Daarop het hy hulle saam drie dae lank in bewaring laat hou.

18 En op die derde dag sê Josef vir hulle: Doen dit, dan sal julle lewe; ek vrees God!

19 As julle eerlike mense is, laat een van julle broers gevange bly in die huis waar julle in bewaring is; maar gaan julle, bring die koring vir die honger van julle huisgesinne weg,

20 en bring julle jongste broer na my toe -- dan sal julle woorde waar gemaak word, en julle sal nie sterwe nie. En hulle het so gedoen.

21 Toe sê hulle vir mekaar: Voorwaar, ons boet nou vanweë ons broer, omdat ons die benoudheid van sy siel gesien het toe hy ons gesmeek het en ons nie geluister het nie -- daarom kom hierdie benoudheid oor ons.

22 Daarop antwoord Ruben hulle: Het ek nie vir julle gesê nie: Besondig julle nie aan die seun nie? Maar julle het nie geluister nie. Kyk, so word dan ook sy bloed geëis.

23 En hulle het nie geweet dat Josef dit verstaan nie, want daar was 'n tolk tussen hulle.

24 Toe draai hy hom van hulle af weg en ween. Daarna het hy na hulle teruggegaan en met hulle gespreek; en hy het S¡meon onder hulle uitgeneem en hom voor hulle oë gebind.

25 Daarop gee Josef bevel om hulle sakke vol koring te maak en elkeen se geld weer in sy sak te sit en om aan hulle padkos vir die reis saam te gee. En so is aan hulle gedoen.

26 En hulle het die koring op hulle esels gelaai en daar weggetrek.

27 En toe die een sy sak oopmaak om sy esel in die herberg voer te gee, sien hy sy geld; en kyk, dit was somaar bo in sy sak!

28 En hy sê vir sy broers: My geld is teruggegee; hier lê dit dan ook in my sak! Toe het hulle hart hul begewe, en hulle draai verskrik na mekaar toe en sê: Wat het God ons nou aangedoen?

29 En hulle het by hul vader Jakob in die land Kana„n gekom en hom alles vertel wat hulle wedervaar het en gesê:

30 Die man, die heer van die land, het ons hard aangespreek en ons vir spioene van die land gehou.

31 Maar ons het aan hom gesê: Ons is eerlike mense, ons is geen spioene nie.

32 Ons is twaalf broers, seuns van ons vader; die een is daar nie meer nie, en die jongste is nou by ons vader in die land Kana„n.

33 Daarop het die man, die heer van die land, aan ons gesê: Hieraan sal ek weet dat julle eerlike mense is -- laat een van julle broers by my bly; en neem vir die honger van julle huisgesinne en trek weg,

34 en bring julle jongste broer na my toe; dan sal ek weet dat julle geen spioene is nie. As julle eerlike mense is, sal ek julle broer aan julle teruggee, en julle mag in die land rondtrek.

35 En toe hulle hul sakke leegmaak, was elkeen se bondeltjie geld daar in sy sak! En toe hulle hul bondeltjies geld sien, hulle en hul vader, was hulle bevrees.

36 Daarop sê Jakob, hulle vader, vir hulle: Julle beroof my van kinders. Josef is weg! En S¡meon is weg! En Benjamin wil julle wegneem! Alles is teen my!

37 Toe spreek Ruben sy vader aan en sê: U kan my twee seuns doodmaak as ek hom nie na u terugbring nie. Vertrou hom aan my toe, en ,k sal hom na u terugbring.

38 Maar hy sê: My seun sal nie saam met julle aftrek nie, want sy broer is dood, en hy het alleen oorgebly; en as 'n ongeluk hom oorkom op die pad wat julle sal gaan, dan sal julle my grys hare met kommer in die doderyk laat afdaal.

1 雅各见埃及有粮食， 就对儿子们说： "你们为什么彼此对望呢？"

2 他又说： "我听说埃及有粮食， 你们下到那里去， 给我们买些粮食， 使我们可以活下去， 不至饿死。"

3 于是， 约瑟的十个哥哥就下去了， 要从埃及买五谷。

4 但雅各并没有打发约瑟的弟弟便雅悯与哥哥们同去， 因为雅各说： "恐怕他会遇到灾害。"

5 以色列的众子也在前来买粮的人群中， 因为迦南地也有饥荒。

6 当时治理埃及地的官长是约瑟， 卖粮给那地所有的人民的就是他。所以， 约瑟的哥哥们来俯伏在地向他下拜。

7 约瑟看见他的哥哥们， 就认得他们， 可是他装作陌生人， 对他们说严厉的话， 问他们： "你们是哪里来的？"他们回答： "我们是迦南地来买粮食的。"

8 约瑟认得他的哥哥们， 他们却不认得他。

9 约瑟想起从前所作关于他们的两个梦， 就对他们说： "你们是间谍， 是来侦察本地的虚实。"

10 他们对他说： "我主啊， 不是这样， 仆人们实在是来买粮食的。

11 我们都是一个人的儿子， 是诚实人； 仆人们并不是间谍。"

12 约瑟对他们说： "不是的， 你们实在是来侦察本地的虚实。"

13 他们说： "仆人们本是兄弟十二人， 我们都是迦南地一个人的儿子。最小的现在与我们的父亲在一起， 还有一个不在了。"

14 约瑟对他们说： "我刚才对你们说： ‘你们是间谍。’这话实在不错。

15 我要这样试试你们： 我指着法老的性命起誓， 如果你们最小的弟弟不到这里来， 你们就决不得离开这里。

16 你们可以派你们中间一个人回去， 把你们的弟弟带来； 其余的人都要囚禁起来， 好证明你们的话真实不真实。如果不真实， 我指着法老的性命起誓， 你们就是间谍。"

17 于是， 约瑟把他们收在监房里三天。

18 到了第三天， 约瑟对他们说： "我是敬畏 神的， 你们要这样作， 就可以活着；

19 如果你们是诚实人， 就叫你们兄弟中一个人囚禁在监里， 你们其余的人可以带着粮食回去， 解救你们家人的饥荒。

20 然后把你们最小的弟弟带到我这里来， 这样， 就可以证明你们的话是真实的， 你们就不必死了。"他们就照样作了。

21 他们彼此说： "我们在对待弟弟的事上实在有罪。他向我们求情的时候， 我们看见他心里的痛苦， 却不肯听他， 所以这次苦难临到我们身上了。"

22 流本回答他们， 说： "我不是对你们说过： ‘不要伤害那孩子’吗？可是你们不肯听， 现在流他血的罪要向我们追讨。"

23 他们不知道约瑟听得明白， 因为他们中间有人当传译。

24 约瑟转身离开他们， 哭了一阵， 又回到他们那里， 与他们说话。然后从他们中间拉出西缅来， 在他们眼前把他捆绑起来。

25 约瑟吩咐人把五谷装满他们的袋， 把他们的银子放回各人的布袋里； 又给他们路上用的食物。一切就照样办了。

26 他们把粮食驮在他们的驴上， 离开那里去了。

27 到了住宿的地方， 他们其中的一个人打开了布袋， 要拿饲料喂驴的时候， 才发现自己的银子还在袋口那里。

28 于是对兄弟们说： "我的银子都归还了。你们看， 就在我的布袋里。"他们就心里惊慌， 彼此战战兢兢地说： " 神向我们作的是什么呢？"

29 他们回到迦南地他们的父亲雅各那里， 把他们遭遇的一切事都告诉了他， 说：

30 "那地的主人对我们说了一些严厉的话， 把我们当作侦察那地的间谍。

31 我们对他说： ‘我们是诚实人， 并不是间谍。

32 我们本是兄弟十二人， 都是一个父亲的儿子； 有一个不在了， 最小的现在与我们的父亲一起在迦南地。’

33 那地的主人对我们说： ‘我用这个办法就可以知道你们是不是诚实人： 你们兄弟中要留下一人在我这里， 其余的人可以带着粮食回去， 解救你们家人的饥荒。

34 然后把你们最小的弟弟带到我这里来， 我就知道你们不是间谍， 而是诚实人了。这样， 我就把你们的兄弟交还给你们， 你们也可以在这地自由来往。’"

35 后来他们倒布袋的时候， 不料各人的银包仍然在各人的布袋里。他们和他们的父亲看见了银包， 就都惧怕起来。

36 他们的父亲雅各对他们说： "你们总是使我丧失儿子： 约瑟没有了， 西缅也没有了， 你们还要把便雅悯带走； 每一件事都是针对我。"

37 流本对他父亲说： "如果我不把他带回来给你， 你可以杀死我的两个儿子； 只管把他交给我吧， 我必把他带回来给你。"

38 雅各说： "我的儿子不可与你们一同下去， 因为他的哥哥死了， 只剩下他一个； 如果他在你们所走的路上遇到不幸， 你们就使我这白发老人愁愁苦苦地下阴间去了。"