1 Maar Job het geantwoord en gesê:
2 Ag, was my verdriet maar goed geweeg en my ongeluk meteens in 'n skaal opgehef!
3 Ja, dan sou dit swaarder wees as die sand van die see; daarom is my woorde onbedagsaam.
4 Want die pyle van die Almagtige is in my, waarvan my gees die gif indrink; die verskrikkinge van God stel hulle teen my op.
5 Balk die wilde-esel by die grasspruitjies? Of bulk 'n bees by sy voer?
6 Word iets wat laf is, sonder sout geëet? Of is daar smaak in die wit van 'n eier?
7 My siel weier om dit aan te raak; dit is net soos my walglike spys.
8 Ag, mag my bede maar uitkom, en mag God my verwagting maar gee!
9 En mag dit God behaag om my te verpletter, sy hand uit te strek en my af te sny!
10 Dan sou ek nog troos hê; ja, ek sou van vreugde opspring in onbarmhartige smart; want die woorde van die Heilige het ek nie verloën nie.
11 Wat is my krag, dat ek sou kan wag; en wat my uiteinde, dat ek geduldig sou wees?
12 Is my krag 'n krag van klip of my vlees van koper?
13 Is ek dan nie hulpeloos in myself nie, en is redding nie vir my weggedrywe nie?
14 Vir die moedelose moet daar liefde wees van die kant van sy vriend, ook al laat hy die vrees vir die Almagtige vaar.
15 My broers het troueloos gehandel soos 'n spruit, soos die bedding van spruite wat wegloop,
16 wat troebel is vanweë die ys, waarin die sneeu hom verberg --
17 in die tyd van gloeihitte verdwyn hulle; as dit warm word, droog hulle op uit hul plek.
18 Die paaie van hulle loop kronkelend weg en gaan heen in die wildernis en vergaan.
19 Die karavane van Tema het uitgekyk, die reisigers van Skeba het daarop gewag.
20 Hulle het beskaamd gestaan in hul vertroue; hulle het daarby gekom en was teleurgesteld.
21 So het julle dan vir my niks geword nie: julle sien verskrikking, en julle het gevrees.
22 Het ek dan gesê: Gee my iets? Of: Bring vir my 'n omkoopgeskenk uit julle vermoë?
23 Of: Red my uit die hand van die teëstander? Of: Verlos my uit die hand van tiranne?
24 Onderrig my, en ,k sal swyg; en maak my duidelik waarin ek my misgaan het.
25 Hoe kragtig is opregte woorde, maar wat rig 'n bestraffing uit, van julle afkomstig?
26 Dink julle om woorde te bestraf? Maar die woorde van 'n wanhopige is vir die wind!
27 Ja, julle sou 'n wees uitloot en julle vriend verhandel.
28 Maar nou, kyk my asseblief aan: ek sal julle waarlik nie in jul gesig belieg nie.
29 Keer tog terug -- laat daar geen onreg wees nie! Ja, keer terug -- nog is my geregtigheid daar.
30 Is daar onreg op my tong? Of kan my verhemelte nie die onheile onderskei nie?
1 于是约伯回答说：
2 "但愿称称我的烦恼， 把我的灾害一起放在天平上。
3 现在这些都比海沙更重， 所以我冒失发言。
4 因为全能者的箭射中我， 我的灵喝尽了箭的毒液， 神的惊吓排阵攻击我。
5 野驴有草料还会哀鸣吗？牛有饲料还会穷叫吗？
6 淡而无盐的食物有什么好吃呢？蛋白有什么味道呢？
7 这些使我恶心的食物， 我必不肯尝。
8 但愿我得着我所祈求的， 愿 神赐我所盼望的。
9 愿他乐意把我压碎， 愿他放手把我剪除。
10 这样， 我们得安慰， 在痛苦之中我还可以欢跃， 因为我没有否认那圣者的言语。
11 我有什么力量使我能等候呢？我的结局是什么好叫我忍耐呢？
12 我的气力是石头一样吗？我的肉身是铜的吗？
13 我里面不是无能自助吗？见识不是离我而去吗？
14 朋友应该怜悯灰心的人， 因为他舍弃了对全能者的敬畏。
15 我的兄弟诡诈像干涸的溪流， 又像流干的溪水；
16 水流因冰块融化而混浊， 有雪隐藏在其中。
17 天气一暖溪水就消失， 气候一热就干涸。
18 商队顺溪而行， 结果偏离原道， 走到荒野之地而死亡。
19 提玛的商队瞻望溪水， 示巴的客旅等候水流。
20 他们失望， 因为所盼望的落了空； 他们到达那里就灰心。
21 现在你们就是这样， 看见我的灾难就害怕。
22 难道我说过‘请供给我’， 或说‘取你们的财物馈赠我’吗？
23 或我说过‘救我脱离敌人的手’， 或说‘赎我脱离强暴人的手’吗？
24 请指教， 我就默不作声； 请指示， 我有什么过错。
25 正直的言语多么有力！ 但你们的责备究竟责备什么呢？
26 绝望人的话不过是风， 你们还想批判吗？
27 你们竟抽签得孤儿， 拿朋友当货物。
28 现在请你们看看我， 我绝不当你们的面撒谎。
29 请转意， 不要不公道； 请再转意， 我还有道理在。
30 我的舌上有不义吗？我的口不能辨别灾害吗？"