1 Tu lembras-te, Senhor, de quando David estava tão aflito.

2 Quando te fez aquela solene promessa, a ti, o poderoso Senhor de Jacob, dizendo:

3 De maneira nenhuma poderei vir para casa, descansar e dormir em paz,

5 enquanto não construir uma casa onde o poderoso Deus de Israel seja adorado.

7 Mas agora há-de ficar no seu santo templo, e será aí que iremos adorá-lo!

8 Levanta-te, Senhor, e entra no teu templo, juntamente com a arca que é a expressão do teu poder.

9 Os sacerdotes hão-de vestir-se de justiça, e todo o teu povo se encherá de alegria.

10 Por amor de David, que te serve, não deixes de responder ao teu ungido.

11 Prometeste-lhe solenemente, e certamente não falharás: O teu filho governará o reino, depois de ti.

12 E se os teus descendentes se mantiverem fiéis ao pacto que fiz com o povo de Israel, e fiéis aos meus mandamentos, que virão a aprender, também eles continuarão a ocupar o governo do reino de Israel.

13 Tu, Senhor, escolheste Jerusalém para ser o local da tua habitação:

14 É aqui que hei-de morar, para sempre. Este é o meu desejo!

15 Tornarei esta cidade próspera. Fartarei de pão os pobres que lá vivam.

16 Vestirei de salvação os sacerdotes, e os fiéis exaltarão de júbilo.

17 O poder de David aumentará, e prepararei uma lâmpada para o meu ungido.

18 Mas os seus inimigos serão vestidos de confusão e vergonha. E David será um rei glorioso.

1 Matkalaulu. Muista, Herra, Daavidin hyväksi kaikkia hänen vaivojansa,

2 hänen, joka vannoi valan Herralle ja teki lupauksen Jaakobin Väkevälle:

4 minä en suo silmilleni unta enkä silmäluomilleni lepoa,

6 Katso, me kuulimme sen olevan Efratassa, me löysimme sen Jaarin kedoilta.

7 Menkäämme hänen asumukseensa, kumartukaamme hänen jalkainsa astinlaudan eteen.

8 Nouse, Herra, leposijaasi, sinä ja sinun väkevyytesi arkki.

9 Sinun pappisi olkoot puetut vanhurskaudella, ja sinun hurskaasi riemuitkoot.

10 Palvelijasi Daavidin tähden älä torju pois voideltusi kasvoja.

13 Sillä Herra on valinnut Siionin, halunnut sen asunnoksensa:

15 Siionin ravinnon minä runsaasti siunaan, sen köyhät minä leivällä ruokin.

16 Sen papit minä puetan autuudella, ja sen hurskaat riemuiten riemuitkoot.

17 Siellä minä annan yletä Daavidille sarven, sytytän voidellulleni lampun.