1 Benu, ho mia animo, la Eternulon. Ho Eternulo, mia Dio, Vi estas tre granda, De majesto kaj beleco Vi estas vestita;
2 Vi, kiu estas ĉirkaŭkovrita de lumo kiel de vesto, Kiu sternas la ĉielon kiel tapiŝon;
3 Kiu aranĝas sur la akvo Siajn ĉambrojn, Kiu faras la nubojn Lia veturilo; Kiu iras sur la flugiloj de la vento;
4 Kiu faras la ventojn Liaj senditoj, Flamantan fajron Liaj servantoj;
5 Kiu fondis la teron sur ĝiaj fundamentoj, Ke ĝi neniam ŝanceliĝos.
6 La abismon Vi kovris kiel per vesto, Sur la montoj staras akvo;
7 De Via minaco ĝi kuras, De la voĉo de Via tondro ĝi forrapidas.
8 Ĝi leviĝas sur montojn, malleviĝas sur valojn, Al tiu loko, kiun Vi destinis por ĝi.
9 Vi faris limon, kiun ĝi ne superpaŝos, Por ke ĝi ne revenu por kovri la teron.
10 Vi sendas fontojn al la riveroj, Kiuj iras inter montoj;
11 Ili trinkigas ĉiujn kampajn bestojn; Sovaĝaj azenoj kvietigas sian soifon.
12 Apud ili loĝas la birdoj ĉielaj, El inter la branĉoj ili sonigas sian voĉon.
13 Vi trinkigas la montojn el Viaj ĉambroj; Per la produktoj de Viaj faroj satiĝas la tero.
14 Vi kreskigas herbon por la bruto, Kaj verdaĵon, kiu servas al la homo, Por elirigi panon el la tero.
15 Kaj la vino gajigas la koron de la homo, La vizaĝo brilas de la oleo, Kaj la pano fortikigas la koron de la homo.
16 Satiĝas la arboj de la Eternulo, La cedroj de Lebanon, kiujn Li plantis;
17 Kaj tie nestas birdoj; Cikonio havas sian loĝejon sur abioj;
18 La altaj montoj estas por la ibeksoj, La rokoj estas rifuĝejo por la hirakoj.
19 Li aranĝis la lunon laŭ la partoj de tempo; La suno scias sian subiron.
20 Vi sendas mallumon, kaj fariĝas nokto, Dum kiu vagas ĉiuj arbaraj bestoj;
21 La leonidoj krias pri rabakiro, Por peti de Dio sian manĝaĵon.
22 Kiam leviĝas la suno, Ili sin kaŝas kaj kuŝiĝas en siaj loĝejoj.
23 Eliras homo por sia okupiĝo, Por sia laboro ĝis la vespero.
24 Kiel multaj estas Viaj faroj, ho Eternulo! Ĉion Vi faris kun saĝo; La tero estas plena de Viaj faritaĵoj.
25 Jen la maro, granda kaj vasta: Tie estas rampaĵoj sennombraj, Bestoj malgrandaj kaj grandaj;
26 Tie iras ŝipoj; Tie estas la levjatano, kiun Vi kreis, ke ĝi tie ludu.
27 Ĉiuj ili atendas de Vi, Ke Vi donu al ili manĝon en ĝia tempo.
28 Vi donas al ili, ili kolektas; Vi malfermas Vian manon, kaj ili satiĝas de bonaĵo.
29 Vi kaŝas Vian vizaĝon, tiam ili ektimas; Vi forprenas ilian spiriton, Tiam ili mortas kaj revenas al sia polvo.
30 Vi sendas Vian spiriton, tiam ili kreiĝas; Kaj Vi renovigas la vizaĝon de la tero.
31 Gloro al la Eternulo estu eterne; La Eternulo ĝoju pri Siaj faritaĵoj.
32 Li ekrigardas la teron, kaj ĝi tremas; Li ektuŝas la montojn, kaj ili fumiĝas.
33 Mi kantados al la Eternulo, dum mi vivos; Mi muzikados al mia Dio, dum mi estos.
34 Agrabla estu al Li mia meditado; Mi ĝojos pri la Eternulo.
35 Malaperu pekuloj de sur la tero, Kaj malvirtuloj ne plu ekzistu. Benu, ho mia animo, la Eternulon. Haleluja!
1 我的心哪！ 你要称颂耶和华； 耶和华我的 神啊！ 你真伟大； 你以尊荣和威严为衣服。
2 你披上亮光好像披上外袍； 展开诸天好像铺张帐幔。
3 你在水上立起你楼阁的栋梁； 你以云彩为战车； 乘驾风的翅膀而行。
4 你用风作你的使者， 用火焰作你的仆役。
5 你把大地坚立在根基上， 使地永永远远不动摇。
6 你用深水像衣服一般覆盖大地， 使众水高过群山。
7 因你的斥责， 水就退去； 因你的雷声， 水就奔逃。
8 众水流经群山， 向下流往众谷， 流到你为它们指定的地方。
9 你定了界限， 使众水不能越过； 它们不再转回掩盖大地。
10 你使泉源在山谷中涌流， 流经群山中间。
11 使野地所有的走兽有水喝， 野驴得以解渴。
12 天上的飞鸟在水边住宿， 在树枝上鸣叫。
13 你从自己的楼阁中浇灌群山， 因你所作的事的果效， 大地就丰足。
14 你为了牲畜使青草滋生， 为了人的需用使蔬菜生长， 使粮食从地里生出；
15 又有酒使人心欢喜， 有油使人容光焕发， 有粮加添人的心力。
16 耶和华的树， 就是他所栽种的黎巴嫩香柏树， 都得到了充分的灌溉。
17 雀鸟在上面筑巢； 至于鹤， 松树是它的家。
18 高山是野山羊的住所； 岩石是石獾藏身的地方。
19 你造月亮为定节令； 太阳知道何时沉落。
20 你安设黑暗， 有了晚上， 林中的百兽就都爬出来。
21 少壮狮子吼叫觅食， 要寻求从 神而来的食物。
22 太阳升起的时候， 它们就躲避， 回到自己的洞穴躺卧。
23 人出去作工， 劳碌直到晚上。
24 耶和华啊！ 你所造的真是众多。它们都是你用智慧造成的； 全地充满你所造的东西。
25 那里有海， 又大又广； 海里有无数的活物， 大小活物都有。
26 那里有船只往来航行， 有你所造的大鱼， 在海里嬉戏。
27 这些活物都仰望你， 仰望你按时赐给它们食物。
28 你赐给它们， 它们就拾取； 你张开你的手， 它们就饱享美物。
29 你向它们掩面， 它们就惊慌； 你收回它们的气息， 它们就死亡， 归回尘土。
30 你发出你的灵， 万物就被造成； 你也使地面更换一新。
31 愿耶和华的荣耀存到永远； 愿耶和华喜悦他自己所作的。
32 他注视大地， 地就震动； 他触摸群山， 山就冒烟。
33 我一生要向耶和华歌唱； 我还在世的时候， 我要向我的 神歌颂。
34 愿我的默想蒙他喜悦； 我要因耶和华欢喜。
35 愿罪人从世上灭绝， 也不再有恶人存在。我的心哪！ 你要称颂耶和华。你们要赞美耶和华。