1 Instruo de Asaf. Atentu, ho mia popolo, mian instruon; Klinu vian orelon al la paroloj de mia buŝo.

2 Mi malfermos per sentenco mian buŝon; Mi eldiros enigmojn el tempo antikva.

3 Kion ni aŭdis kaj sciiĝis, Kion rakontis al ni niaj patroj,

4 Tion ni ne kaŝos antaŭ iliaj infanoj, Rakontante al venonta generacio la gloron de la Eternulo, Kaj Lian potencon, kaj Liajn miraklojn, kiujn Li faris.

5 Li starigis ateston en Jakob, Kaj en Izrael Li fiksis leĝon, Pri kiu Li ordonis al niaj patroj, Ke ili sciigu ĝin al siaj infanoj,

6 Por ke sciu estonta generacio, la infanoj, kiuj naskiĝos, Ili leviĝu kaj rakontu al siaj infanoj.

7 Ili metu sian fidon sur Dion, Kaj ili ne forgesu la farojn de Dio, Kaj ili plenumu Liajn ordonojn;

8 Kaj ili ne estu, kiel iliaj patroj, Generacio ribela kaj perfida, Generacio, kiu ne estis firma per sia koro, Nek fidela al Dio per sia spirito.

9 La filoj de Efraim, armitaj, portantaj pafarkon, Turniĝis malantaŭen en tago de batalo;

10 Ili ne plenumis la interkonsenton de Dio, Kaj rifuzis sekvi Lian instruon;

11 Kaj ili forgesis Liajn farojn, Kaj Liajn miraklojn, kiujn Li aperigis al ili.

12 Antaŭ iliaj patroj Li faris miraklojn En la lando Egipta, sur la kampo Coan.

13 Li fendis la maron kaj pasigis ilin, Kaj starigis la akvon kvazaŭ muron;

14 Kaj Li kondukis ilin tage en nubo Kaj la tutan nokton en la lumo de fajro;

15 Li fendis ŝtonojn en la dezerto, Kaj trinkigis ilin kvazaŭ el granda abismo;

16 Li eligis riveretojn el roko, Kaj fluigis akvon kiel riverojn.

17 Sed ili plue pekis antaŭ Li, Ĉagrenis la Plejaltulon en la dezerto;

18 Kaj ili incitis Dion en sia koro, Petante manĝon pro sia kaprico;

19 Kaj ili parolis kontraŭ Dio, Kaj diris:Ĉu Dio povas kovri tablon en la dezerto?

20 Jen Li frapis rokon, Kaj verŝiĝis akvo kaj ekfluis riveroj: Ĉu Li povas ankaŭ panon doni? Ĉu Li pretigos ankaŭ viandon por Sia popolo?

21 Tial la Eternulo, aŭdinte, flamiĝis; Kaj fajro ekbrulis kontraŭ Jakob, Kaj leviĝis kolero kontraŭ Izrael;

22 Ĉar ili ne kredis je Dio Kaj ne fidis Lian savon.

23 Kaj Li ordonis el supre al la nuboj, Kaj Li malfermis la pordojn de la ĉielo;

24 Kaj Li pluvigis al ili manaon, por manĝi, Kaj Li donis al ili ĉielan grenon.

25 Panon de potenculoj ĉiu manĝis; Li sendis al ili manĝon satege.

26 Li kurigis tra la ĉielo venton orientan, Kaj per Sia forto Li aperigis venton sudan;

27 Kaj Li pluvigis sur ilin viandon kiel polvon, Kaj flugilajn birdojn kiel apudmaran sablon;

28 Kaj Li faligis ĉion mezen de ilia tendaro, Ĉirkaŭe de iliaj loĝejoj.

29 Kaj ili manĝis kaj tre satiĝis; Kaj Li venigis al ili tion, kion ili deziris.

30 Sed kiam ili ankoraŭ ne forlasis sian deziron Kaj ilia manĝaĵo estis ankoraŭ en ilia buŝo,

31 La kolero de Dio venis sur ilin Kaj mortigis la plej eminentajn el ili, Kaj la junulojn de Izrael ĝi faligis.

32 Malgraŭ ĉio ĉi tio ili plue ankoraŭ pekis Kaj ne kredis je Liaj mirakloj.

33 Kaj Li finigis iliajn tagojn en vanteco Kaj iliajn jarojn en teruro.

34 Kiam Li estis mortiganta ilin, tiam ili Lin ekserĉis, Returniĝis kaj fervore vokis Dion;

35 Kaj ili rememoris, ke Dio estas ilia fortikaĵo Kaj Dio la Plejalta estas ilia Liberiganto.

36 Sed ili flatis al Li per sia buŝo, Kaj per sia lango ili mensogis al Li;

37 Ĉar ilia koro ne estis firma al Li, Kaj ili ne estis fidelaj en Lia interligo.

38 Tamen Li, favorkora, pardonas pekon, kaj Li ne pereigas, Kaj Li ofte forklinis Sian koleron, Kaj Li ne eligis Sian tutan furiozon.

39 Kaj Li rememoris, ke ili estas karno, Vento, kiu iras kaj ne revenas.

40 Kiom da fojoj ili ĉagrenis Lin en la dezerto Kaj indignigis Lin en la stepo!

41 Ripete ili incitadis Dion Kaj provokis la Sanktulon de Izrael.

42 Ili ne rememoris Lian manon, La tagon, en kiu Li liberigis ilin de premanto,

43 Kiam Li faris en Egiptujo Siajn signojn Kaj Siajn miraklojn sur la kampo Coan;

44 Kiam Li ŝanĝis en sangon iliajn riverojn kaj torentojn, Ke ili ne povis trinki.

45 Li sendis sur ilin insektojn, kiuj ilin manĝis, Kaj ranojn, kiuj ilin pereigis;

46 Iliajn produktojn de la tero Li fordonis al vermoj Kaj ilian laboron al akridoj;

47 Per hajlo Li batis iliajn vinberojn, Kaj iliajn sikomorojn per frosto;

48 Li elmetis al hajlo iliajn brutojn, Kaj iliajn paŝtatarojn al fulmo;

49 Li sendis sur ilin Sian flamantan koleron, Furiozon, malbenon, kaj mizeron, Taĉmenton da malbonaj anĝeloj.

50 Li donis liberan vojon al Sia kolero, Ne ŝirmis kontraŭ la morto ilian animon, Kaj ilian vivon Li transdonis al pesto;

51 Li mortigis ĉiun unuenaskiton en Egiptujo, La komencajn fortojn en la tendoj de Ĥam.

52 Kaj Li kondukis kiel ŝafojn Sian popolon, Kaj Li kondukis ilin kiel paŝtataron tra la dezerto;

53 Li kondukis ilin en sendanĝereco, kaj ili ne timis, Kaj iliajn malamikojn kovris la maro;

54 Kaj Li venigis ilin al Sia sankta limo, Al tiu monto, kiun akiris Lia dekstra mano;

55 Li forpelis antaŭ ili popolojn, Lote disdonis ilian heredon, Kaj loĝigis en iliaj tendoj la tribojn de Izrael.

56 Sed ili incitis kaj ĉagrenis Dion la Plejaltan, Kaj Liajn leĝojn ili ne observis;

57 Ili defalis kaj perfidiĝis, kiel iliaj patroj, Returniĝis, kiel malfidinda pafarko;

58 Ili kolerigis Lin per siaj altaĵoj, Kaj per siaj idoloj ili Lin incitis.

59 Dio aŭdis kaj flamiĝis, Kaj forte ekindignis kontraŭ Izrael;

60 Li forlasis Sian loĝejon en Ŝilo, La tendon, en kiu Li loĝis inter la homoj;

61 Kaj Li fordonis en malliberecon Sian forton, Kaj Sian majeston en la manon de malamiko;

62 Kaj Li elmetis al glavo Sian popolon, Kaj kontraŭ Sia heredo Li flamiĝis.

63 Ĝiajn junulojn formanĝis fajro, Kaj ĝiaj junulinoj ne estis prikantataj;

64 Ĝiaj pastroj falis de glavo, Kaj ĝiaj vidvinoj ne ploris.

65 Sed mia Sinjoro vekiĝis kiel dormanto, Kiel fortulo, vigligita de vino.

66 Kaj Li batis ĝiajn malamikojn malantaŭen: Eternan malhonoron Li donis al ili.

67 Kaj Li malŝatis la tendon de Jozef, Kaj la tribon de Efraim Li ne elektis;

68 Sed Li elektis la tribon de Jehuda, La monton Cion, kiun Li ekamis;

69 Kaj Li konstruis Sian sanktejon kiel monton, Kaj kiel la teron Li fortikigis ĝin por ĉiam.

70 Kaj Li elektis Davidon, Sian sklavon, Kaj Li prenis lin el la staloj de ŝafoj.

71 De apud la ŝafinoj Li venigis lin, Por paŝti Lian popolon Jakob kaj Lian heredon Izrael.

72 Kaj li paŝtis ilin laŭ la fideleco de sia koro, Kaj per lertaj manoj li ilin kondukis.

1 我的民哪！ 你们要留心听我的教训， 侧耳听我口中的言语。（本节在《马索拉抄本》包括细字标题）

2 我要开口用比喻， 把古时隐秘的事说出来，

3 就是我们所听过所知道的， 也是我们的列祖告诉我们的，

4 我们不把这些事向他们的子孙隐瞒， 却要把耶和华应得的赞美、他的能力， 和他所行的奇事， 都向后代的人述说。

5 他在雅各设立法度， 在以色列中制订律法， 就是他吩咐我们的列祖， 去教训他们的子孙的，

6 好使后代的人， 包括将要出生的儿女， 都可以知道； 他们也要起来， 告诉他们的子孙，

7 使他们信靠 神， 不忘记 神的作为， 谨守他的诫命；

8 免得他们像他们的列祖， 成了顽梗悖逆的一代， 心不坚定的一代， 他们的心对 神不忠。

9 以法莲的子孙， 虽然备有弓箭， 在争战的日子， 却转身逃走。

10 他们不谨守 神的约， 不肯遵行他的律法。

11 他们忘记了 神的作为， 和他显给他们看的奇事。

12 他在埃及地， 在琐安的田野， 在他们列祖的眼前， 行了奇事。

13 他把海分开， 领他们走过去， 又使海水直立像一道堤坝。

14 白日他用云彩， 夜间他用火光引导他们。

15 他在旷野使磐石裂开， 给他们水喝， 多如深渊的水。

16 他使水从磐石中涌出来， 使水好像江河一般流下。

17 但他们仍然犯罪顶撞他， 在干旱之地仍然悖逆至高者。

18 他们心里试探 神， 随着自己的欲望要求食物。

19 他们妄论 神， 说： " 神可以在旷野摆设筵席吗？

20 他虽曾击打磐石， 使水涌出来， 好像江河泛滥， 他还能赐粮食吗？他还能为自己的子民预备肉食吗？"

21 因此耶和华听见了， 就大怒； 有烈火在雅各烧起， 有怒气向以色列发作。

22 因为他们不相信 神， 不倚靠他的拯救。

23 然而， 他吩咐天上的云彩， 打开天上的门户。

24 他降吗哪给他们吃， 把天上的食物赐给他们。

25 于是人吃了天使的食物， 是 神赐下的食粮， 使他们饱足。

26 他从天空刮起东风， 施能力领出南风。

27 他降肉食给他们， 多如尘土； 又降飞鸟给他们， 多如海沙。

28 他使飞鸟落在他们的营中， 在他们住处的四围。

29 他们吃了， 而且吃得很饱， 这样， 神把他们所愿的都赐给他们了。

30 他们还没有因所愿的满足， 食物仍在他们口中的时候，

31 神的怒气就向他们发作， 杀了他们中间最肥壮的人， 击倒了以色列的年轻人。

32 虽然经历了这一切， 他们仍然犯罪； 尽管看见这些奇事， 他们仍不相信。

33 所以 神使他们的日子在虚空中消逝， 使他们的岁月在惊恐中完结。

34 神击杀他们的时候， 他们就寻求他； 他们回转过来， 切切求问 神。

35 他们也想起 神是他们的磐石， 至高的 神是他们的救赎主。

36 但他们仍然用口欺骗他， 用舌头向他说谎。

37 他们的心对他不坚定， 也不忠于和他所立的约。

38 他却有怜悯， 赦免罪孽， 没有把他们灭绝， 并且多次抑制自己的怒气， 没有完全宣泄他的烈怒。

39 他顾念他们不过是人， 是一阵吹去不再返回的风。

40 他们多少次在旷野悖逆他， 在沙漠使他担忧；

41 他们再三试探 神， 使以色列的圣者忧伤。

42 他们忘记了他的能力， 就是他救赎他们脱离敌人的日子，

43 他怎样在埃及显神迹， 在琐安的田野行奇事。

44 他把他们的江河都变为血， 使他们不能喝河流的水。

45 他使成群的苍蝇到他们中间来， 吞吃他们； 又使青蛙来毁灭他们。

46 他把他们的农产交给蚱蜢， 把他们辛劳的收获交给蝗虫。

47 他用冰雹摧毁他们的葡萄树， 用严霜冻坏他们的桑树。

48 又把他们的牲畜交给冰雹， 把他们的群畜交给闪电。

49 他使猛烈的怒气、忿怒、愤恨、患难， 好像一群降灾的使者， 临到他们中间。

50 他为自己的怒气修平了路， 不惜使他们死亡， 把他们的性命交给瘟疫。

51 他在埃及击杀了所有的长子， 在含的帐棚中击杀了他们强壮时生的头胎子。

52 他却把自己的子民领出来好像领羊群， 在旷野引导他们像引导群畜一样。

53 他带领他们平平安安地走过去， 所以他们不惧怕； 海却淹没了他们的仇敌。

54 他领他们进入自己圣地的境界， 到他右手所得的这山地。

55 他在他们面前把外族人赶出去， 用绳子量地， 分给他们作为产业， 又使以色列众支派的人居住在自己的帐棚里。

56 但他们仍然试探和悖逆至高的 神， 不谨守他的法则。

57 他们背信不忠， 像他们的列祖一样； 他们改变了， 如同不可靠的弓。

58 因他们的邱坛， 惹起他的怒气， 因他们雕刻的偶像， 激起他的愤恨。

59 神听见就大怒， 完全弃绝了以色列。

60 他丢弃了在示罗的居所， 就是他在世人中间居住的帐棚。

61 他又把象征他权能的约柜交给人掳去， 把他的荣美交在敌人的手里，

62 并且把自己的子民交给刀剑， 向自己的产业大发烈怒。

63 他们的青年被火吞灭， 他们的少女也听不见结婚的喜歌。

64 他们的祭司倒在刀下， 他们的寡妇却不能哀哭。

65 那时主好像从睡眠中醒过来， 如同勇士酒后清醒一样。

66 他击退了他的敌人， 使他们永远蒙羞受辱。

67 他弃绝约瑟的帐棚， 不拣选以法莲支派，

68 却拣选了犹大支派， 他所爱的锡安山。

69 他建造了自己的圣所好像在高天之上， 又像他所建立永存的大地。

70 他拣选了自己的仆人大卫， 把他从羊圈中召出来；

71 他领他出来， 使他不再跟着那些母羊， 却要牧养他的子民雅各， 和他的产业以色列。

72 于是大卫以正直的心牧养他们， 灵巧地引导他们。