1 Ó Deus, nós ouvimos
com os nossos próprios ouvidos
aquilo que os nossos antepassados
nos contaram.
Ouvimos falar das grandes coisas
que fizeste no tempo deles,
há muitos anos.
2 Eles contaram como expulsaste
os povos pagãos
e puseste o teu povo na terra deles.
Contaram como castigaste
as outras nações
e fizeste o teu povo progredir.
3 Não foi com espadas
que os nossos antepassados
conquistaram aquela terra;
não foi com o seu próprio poder
que eles venceram.
Eles venceram com o teu poder,
com a tua força
e com a luz da tua presença.
Assim tu mostraste o teu amor
por eles.
4 Tu és o meu Rei e o meu Deus.
Tu dás a vitória ao teu povo.
5 Com o teu poder
vencemos os nossos inimigos
e, com a tua presença,
derrotamos os nossos adversários.
6 Não é no meu arco que eu confio,
e não é a minha espada
que me dá a vitória.
7 Pois foste tu que nos livraste
dos nossos inimigos
e venceste aqueles que nos odeiam.
8 Nós te louvaremos o dia todo;
nós te somos gratos para sempre.
9 Mas agora, ó Deus,
tu nos rejeitaste
e deixaste que fôssemos derrotados,
pois já não acompanhas
os nossos exércitos.
10 Tu nos fizeste fugir
dos nossos inimigos,
e eles levaram embora
tudo o que tínhamos.
11 Tu nos trataste como se fôssemos
ovelhas que vão para o matadouro
e nos espalhaste
entre as outras nações.
12 Vendeste barato o teu próprio povo,
como se nós tivéssemos pouco valor.
13 Os povos vizinhos,
vendo o que nos fizeste,
caçoam e zombam de nós.
14 Tu nos fizeste motivo de zombaria
para as outras nações;
os outros povos nos desprezam.
15 Estou sempre humilhado
e coberto de vergonha,
16 ouvindo as zombarias
dos meus inimigos
e os insultos dos que querem
se vingar de mim.
17 Tudo isso nos aconteceu,
embora não tivéssemos esquecido de ti,
nem tivéssemos quebrado a aliança
que fizeste com o teu povo.
18 Não fomos infiéis a ti,
nem desobedecemos
aos teus mandamentos.
19 Porém tu nos jogaste, esmagados,
no lugar onde estão
os monstros marinhos
e nos deixaste
na mais profunda escuridão.
20 Se tivéssemos deixado de adorar
o nosso Deus
e orado a algum deus pagão,
21 tu certamente ficarias sabendo disso,
pois conheces os pensamentos secretos
das pessoas.
22 Mas por causa de ti estamos
em perigo de morte o dia inteiro;
somos tratados como ovelhas
que vão para o matadouro.
23 Acorda, Senhor!
Por que estás dormindo?
Levanta-te.
Não nos rejeites para sempre.
24 Por que te escondes de nós?
Por que esqueces
dos nossos sofrimentos
e das nossas aflições?
25 Nós estamos abatidos,
caídos no chão;
estamos vencidos, jogados no pó.
26 Levanta-te e vem ajudar-nos.
Salva-nos por causa do teu amor.
1 Ki te tino kaiwhakatangi, ma nga tama a Koraha. He Makiri. E te Atua, kua rongo o matou taringa, kua korerotia ki a matou e o matou matua, nga mahi i mahia e koe i o ratou ra, i nga ra o mua.
2 Nau nga tauiwi i pana ki tou ringa, nau ratou i whakato: nau nga iwi i whiu, a whakamararatia ana ratou.
3 Ehara hoki i te mea, na ta ratou hoari i whiwhi ai ratou ki te whenua, ehara to ratou takakau i te mea i ora ai ratou: engari na tou matau, na tou takakau hoki, na te marama ano o tou mata, he pai hoki nou ki a ratou.
4 E te Atua, ko koe toku Kingi: whakahaua he whakaora mo Hakapa.
5 Mau ka turaki ai matou i o matou hoariri; ma tou ingoa ka takahia ai e matou te hunga e whakatika ana ki a matou.
6 E kore hoki ahau e whakawhirinaki ki taku kopere: e kore ano taku hoari e whakaora i ahau.
7 Nau hoki matou i ora ai i o matou hoariri: nau ano i whakama ai te hunga i kino ki a matou.
8 Ko te Atua ta matou e whakamanamana ai i te roa o te ra: ka whakamoemiti ano matou ki tou ingoa ake ake. (Hera.
9 Otira kua panga nei matou e koe, kua meinga kia whakama: kahore hoki koe kia haere tahi me a matou taua.
10 Kua meinga matou kia hoki whakamuri mai i te hoariri; kei te pahua ano i etahi ma ratou te hunga e kino ana ki a matou.
11 Kua hoatu matou e koe, ano he hipi e kainga ana: kua marara ki roto ki nga tauiwi.
12 E hokona ana e koe tau iwi, a hore he utu: kahore hoki koe e whiwhi rawa i te utu mo ratou.
13 E meinga ana matou e koe hei tawainga ma o matou hoa kainga; hei whakahaweatanga, hei whakakatanga mai ma te hunga i tetahi taha, i tetahi taha o matou.
14 E meinga ana matou e koe hei whakatauki ma nga tauiwi; hei rurutanga matenga ma nga iwi.
15 Kei mua tonu i ahau toku whakama; kua taupokina ahau e te pawera o toku mata;
16 I te reo o te kaitawai, o te kaikohukohu; i te hoariri, i te kairapu utu.
17 Kua pa katoa tenei ki a matou; heoi kahore matou i wareware ki a koe, kihai ano i teka ki tau kawenata.
18 Kahore to matou ngakau i tahuri whakamuri; kihai ano o matou hikoinga i peka ke i tau ara;
19 I maru ai matou i a koe i te wahi o nga tarakona; a taupoki rawa ki te atarangi o te mate.
20 Mehemea kua wareware matou ki te ingoa o to matou Atua, kua totoro ranei o matou ringa ki te atua ke;
21 E kore ranei tenei e ata tirohia e te Atua? E matau ana hoki ia ki nga mea ngaro o te ngakau.
22 Mou nei hoki matou i patua ai i te ra roa nei: kiia iho matou he hipi e patua ana.
23 E ara, he aha koe ka moe ai, e te Ariki? Whakatika, kaua matou e panga tonutia.
24 He aha koe ka huna ai i tou mata? ka wareware ai ki to matou mamae, ki to matou tukinotanga?
25 Kua piko nei hoki to matou wairua ki raro ki te puehu; piri rawa to matou kopu ki te whenua.
26 E ara, hei awhina i a matou; kia mahara ki tou aroha, a hokona matou.