1 Senhor, tu sempre tens sido o nosso refúgio.
2 Antes de formares os montes
e de começares a criar a terra
e o Universo,
tu és Deus eternamente, no passado,
no presente e no futuro.
3 Tu dizes aos seres humanos
que voltem a ser o que eram antes;
tu fazes com que novamente virem pó.
4 Diante de ti, mil anos
são como um dia,
como o dia de ontem, que já passou;
são como uma hora noturna
que passa depressa.
5 Tu acabas com a vida das pessoas;
elas não duram mais do que um sonho.
São como a erva que brota de manhã,
6 que cresce e abre em flor
e de tarde seca e morre.
7 Nós somos destruídos pela tua ira,
e o teu furor nos deixa apavorados.
8 Tu pões as nossas maldades
diante de ti
e, com a tua luz, examinas
os nossos pecados secretos.
9 De repente, os nossos dias são cortados
pela tua ira;
a nossa vida termina como um sopro.
10 Só vivemos uns setenta anos,
e os mais fortes chegam aos oitenta,
mas esses anos só trazem canseira
e aflições.
A vida passa logo, e nós desaparecemos.
11 Quem já sentiu o grande poder
da tua ira?
Quem conhece o medo
que o teu furor produz?
12 Faze com que saibamos como são poucos
os dias da nossa vida
para que tenhamos um coração sábio.
13 Olha de novo para nós, ó Senhor Deus!
Até quando vai durar a tua ira?
Tem compaixão dos teus servos.
14 Alimenta-nos de manhã com o teu amor,
até ficarmos satisfeitos,
para que cantemos e nos alegremos
a vida inteira.
15 Dá-nos agora muita felicidade
assim como nos deste muita tristeza
no passado,
naqueles anos em que tivemos aflições.
16 Que os teus servos vejam
as grandes coisas que fazes!
E que os nossos descendentes vejam
o teu glorioso poder!
17 Derrama sobre nós as tuas bênçãos,
ó Senhor, nosso Deus!
Dá-nos sucesso em tudo o que fizermos;
sim, dá-nos sucesso em tudo.
1 He inoi na Mohi, na te tangata a te Atua. E te Ariki, ko koe to matou nohoanga i nga whakatupuranga katoa.
2 Kahore ano i whanau noa nga maunga, kahore i hanga e koe te whenua me te ao, ko koe te Atua no tua whakarere a ake tonu atu.
3 E whakahokia ana e koe te tangata kia mongamonga noa, a e mea ana, E hoki, e nga tama a te tangata.
4 Ki tau titiro hoki, he rite nga tau kotahi mano ki te ra onanahi, kua pahure atu nei, ki te mataaratanga hoki i te po.
5 Me te mea na te waipuke tau kahakinga i a ratou; he moe ratou: i te ata ano he tarutaru e tupu ana.
6 I te ata e tupu ana, e pihi ana: i te ahiahi kua kotia, kua maroke.
7 Kua hemo nei hoki matou i tou riri: ka ohorere hoki i tou aritatanga.
8 Kua maka e koe o matou kino ki tou aroaro, o matou mea huna ki te marama o tou mata.
9 Ka pau o matou ra katoa, me te riri ano koe: hemo ake o matou tau ano he korero e korerotia ana.
10 Ko nga ra o o matou tau e whitu tekau tau; a ki te whai kaha, ka waru tekau tau; heoi he mahi mauiui, he pouri to ratou kaha; ka hohoro hoki te hatepea atu, a ka rere atu matou.
11 Ko wai te matau ana ki te kaha o tou riri? Rite pu ki te wehi ki a koe tou riri.
12 Akona matou ki te tatau i o matou ra, kia anga ai te ngakau ki te whakaaro.
13 Hoki mai, e Ihowa, kia pehea ake te roa? A kia puta ke he whakaaro mou ki au pononga.
14 Kia na matou i te ata i tau mahi tohu: kia hari ai matou, kia koa ai, i o matou ra katoa.
15 Whakaharitia matou, kia rite ki nga ra i whakawhiua ai matou e koe, ki nga tau i kite ai matou i te kino.
16 Kia puta mai tau mahi ki au pononga, me tou kororia ki a ratou tamariki.
17 A hei runga i a matou te ataahua o Ihowa, o to matou Atua: whakapumautia ano ki a matou te mahi a o matou ringa, ae ra, te mahi a o matou ringa, whakapumautia e koe.